What you never realized
though had great dreams of
creates a void in your heart
like the emptiness an urn leaves
Ache
Χαμένος Μάης
Σαν την Πρωτομαγιά που πέρασε
ο ερχομός σου μια χαμένη προσμονή
που δεν τη μπάσαμε στο σπιτικό
Κι αυτός ο Μάης τότε που ήρθε
μας βρήκε στο κατώφλι γεμάτους αμφιβολίες
κάτι να περιμένουμε.
Η Πόρτα
Με το πρώτο σκοτάδι που θα πέσει
θα ονειρευτώ μια πόρτα δίχως τοίχους
κι απ’ όπου θέλω εγώ θα την περάσω
ενώ ένα μάτι αγριεμένο θα κοιτάζει
Αναλογισμοί
Μες στις πτυχές του σκοταδιού,
στις σκέψεις ορφανού παιδιού
και άνεργου εργάτη,
τρέχουν οι αναλογισμοί
και ψηλαφίζουν της ζωής
το φως και το σκοτάδι.
Χώμα μου, παρηγοριά μου
Επάνω στην καρδιά μου έβαλα λίγο χώμα
Τυλιγμένο σφιχτά σ’ ένα μαντήλι.
Δίπλα στη σημαία, ακουμπιστά στην εικόνα,
Μαζί με τις φωτογραφίες των αγαπημένων
Που έμειναν πίσω.
Στο φίλο που περιμένω
Πως θά ‘ρθει να με δει μού ‘πε ένας φίλος
εδώ στη μακρινή την ξενιτιά
κι αστέρωσε ο ουρανός με μιας ο οργίλος
και σκόρπισε του ωκεανού την καταχνιά.
Συθέμελα σπαρτάρισε η ψυχή μου
κι είδε τον Όλυμπο, τα Τρίκαλα, τα Γιάννενα κοντά.
Η ελπίδα μου φτερούγισε μαζί με την ευχή μου
κι ακράτητες τώρα διαβαίνουν θάλασσες, κάμπους και βουνά.