Είναι η ποίησή μας σαν ποτάμι
Με τις πηγές του στη μελλοντική ζωή μας
Κάθε που βρέχει φόβο και θυμό
Η στάθμη του ανεβαίνει επικίνδυνα
Κινδυνεύουνε με πλημμύρες
Οι όχθες της συγκατάβασής μας
Οι διπλανοί αγροί με τη σπορά της ανοχής μας
Κανένα όμως προστατευτικό έργο δεν επιστρατεύεται
Καμιά εκ των προτέρων ρύθμιση
Για αποφυγή ακραίων φαινομένων
Αφήνονται οι λέξεις μες στο πάθος τους
Μήπως γεννήσουνε του έρωτα παιδιά
Ένα σημαντικό, άρτιο και αντιπροσωπευτικό ποίημα για όλους τους συμμετέχοντες στη Διασπορική Στοά λογοτέχνες.
Συγχαρητήρια στην Ελένη που πάντα γράφει με περισσή σκέψη και αξιέπαινη λογοτεχνική επιδεξιότητα.
Ευχαριστούμε πολύ Ελένη
Ιάκωβος
Eυχαριστώ πάρα πολύ. Ειλικρινά με συγκινεί αυτό το σχόλιο. Και θέλω πραγματικά να ευχαριστήσω από καρδιάς εσένα Ιάκωβε, που μας δίνεις τη δυνατότητα να μοιραζόμαστε σκέψεις και συναισθήματα μέσα από την υπέροχη Διασπορική Λογοτεχνική Στοά. Εδώ γνώρισα τόσους αξιόλογους λογοτέχνες και πήρα πολλά από αυτό τον πνευματικό διαμοιρασμό. Ας είναι μια όμορφη, δημιουργική χρονιά για όλους μας.
Ελένη