Ήρθε στον χώρο που μαζεύαμε φάρμακα κι έφερε την μεγαλύτερη σακούλα. Κάθισε αντίκρυ κι άναψε τσιγάρο. ΄Άσσο πλακέ Παπαστράτο, ο παππούς καπνεργάτης το 36, ήξερε τα μέσα και τα έξω του καπνού. Σηκώθηκαν τα δακτυλίδια του καπνού, φανήκαν αμήχανες από πίσω οι δεκαετίες. Μιλήσαμε για πολλά. Καλλιτέχνης εμπλεκόμενη με τα εικαστικά και το θέατρο, χρόνια στο ΚΚΕ εσ. (πόσο άκομψο αυτό το εσ. όταν κι εσύ στηριζόσουν οικονομικά στον Τσαουσέσκου, Αμερικανοί ή Ανατολικοί ή Έλληνες, δύσκολα ανεξάρτητη από τοπικά ή υπερτοπικά συμφέροντα η πολιτική σκηνή…
Η ποιητική συλλογή «Βλέπω»
Πρώτη φορά διάβαζα ποίηση του Γιώργου Βέη και ομολογώ ότι με δυσκόλεψε πολύ. Βρέθηκα να περιφέρομαι ανάμεσα σε στίχους ρεαλιστικής δυνάμεως αλλά και σε στίχους υπαρξιακούς και μεταφυσικούς, κινούμενους μέσα σε καθαρά ιδεαλιστική αντίληψη πάσης εκφραζομένης πρακτικής δραστηριότητας. Βέβαια, αυτό συναντάται στην πορεία πολλών ποιητών, σπάνια όμως στην ίδια συλλογή. Σκέπτομαι αν ο Γιώργος Βέης είναι δισυπόστατος, έχει δηλαδή στιγμές συναισθηματικής και ιδεολογικής δισυποστασίας (ίσταται μετέωρος, όπως π.χ. ο γράφων), ή εάν πειραματίζεται συνειδητά επάνω στη μανιέρα του,