Στην αγορά του κόσμου λιγόστεψαν
Οι εορταστικές πανήγυρεις
Οι βαθιές μετάνοιες στην άγια διαφυγή
Πραμάτειες πλέον δε διαλαλούν
Τα χρυσοποίκιλτα ενδύματα της πίστης
Κρατάνε της φωνής την ένταση
Για της μεγάλης μοναξιάς τις ώρες
Σαν θα προσπέσουνε γονυπετείς
Στον οίκτο των αγίων
Με τα βαμμένα νύχια ξύζοντας
Το ημίθεο περίβλημά τους
Προσαρμόζοντάς τους στα πάθη τα επίγεια
Στα λάθη τα υπόγεια
Και στις εικόνες μπρος
Των εξαϋλωμένων βίων, των ασκητικών εντάσεων
Θε ν’ αποθέσουν ψυχοβόρες μεταμέλειες
Άλλο ένα συμφωνητικό συνέχειας
Θα υπογράψουνε με το μεγάλο Σύμπαν
Την ώρα που και πάλι το κρασί της ηδονής
Θα ξελογιάζει τους ασθενικούς τους όρκους
Cheap Valium Wholesale Eλένη Αρτεμίου Φωτιάδου
Από την ανέκδοτη συλλογή « Σχήμα Πρωθύστερο»:
Έπαινος Μακεδονικής Καλλιτεχνικής Εταιρίας Κιλκίς 2011
16ος Πανελλήνιος Ποιητικός Διαγωνισμός « Κούρος Ευρωπού»
Εξαιρετικό!
Σ΄ευχαριστώ πολύ, αγαπητέ Μανόλη.
Ελένη μου, το ποίημά σου είναι -εκτός από εξαίρετο- τροφή για σκέψη και ενδοσκόπηση. Το έχω ήδη ξεχωρίσει γιατί μου θυμίζει κάτι από την πένα του Καβάφη που λατρεύω!!
Σ΄ευχαριστώ πολύ, Ειρήνη μου. Με τιμά πολύ το σχόλιό σου.
Αγαπητή μου Ελένη, Βρίσκω ευκαιρία για να πω πόσο θαυμάζω τη λακωνικότητα του Μανώλη. Με μία λέξη τα λέει όλα. Συμφωνώ μαζί του 100%. Είναι εξαιρετικό και …Καβαφικό!
Άρις
Aγαπητέ μου ΄Αρι, σ΄ευχαριστώ. Το ποίημα , είναι δυστυχώς, μια θλιβερή πραγματικότητα του βίου μας.
Kαλή μου Ελένη , η ευαισθησία σου, σμίλεψε τις λέξεις, με τέτοιο “πλαστικό” τρόπο, που θα μπορούσε το ποίημα να είναι ένα λαμπρό γλυπτό στον “οίκτο των Αγίων, με τα βαμμένα νύχια ξύζοντας”!…το σκληρό περίβλημα αυτού του κόσμου!
Αλλά φοβάμαι πως
“αυτός ο κόσμος δε θ’αλλάξει ποτέ…”που λέει και το τραγούδι!
Αγαπητή μου Τζένη, το ίδιο φοβάμαι κι εγώ. Και η ποίηση , δυστυχώς, μόνο συνειδήσεις μπορεί ίσως να ανατρέψει και όχι τα κακώς έχοντα αυτού του κόσμου. Αλλά οι στίχοι μας δεν θα πάψουν ποτέ να το προσπαθούν…
Tίθεται πολύ περιεχτικά και διακριτικά,
Ποιός άραγε θα ανταλλάξει ή θα προτιμίσει τις “βαθιές μετάνοιες στην άγια διαφυγή” από “το κρασί της ηδονής” ;
Ποιός δεν θα προτιμήσει, στο σημερινό κόσμο, να ξελογιαστεί και νάναι σίγουρος πως έτσι έπρεπε να πράξει;
Πως μόνο αυτό είναι το σήμερα, δεν θα πουν οι πιο πολλοί;
Θαυμάσια τοποθέτηση της ποιήτριας!
Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο.
Αξιόλογη δουλειά, αγαπητή Ελένη. Είναι γεγονός ότι η παγκοσμιοποίηση έχει καταστήσει ομήρους της τις καλούμενες πολιτισμένες κοινωνίες και οι συνέπειές τηςείναι αυτές που τόσο λυρικά καταθέτεις σου. Λυπάμαι τις μέλλουσες γενιές, καθώς το θηρίο της παγκοσμιοποίησης θα τις καταπιεί στη δίνη της, της αφομοίωσης και της κοινής ταυτότητας, καθιστώντάς τους όργανά της. Μακάρι να κάνω λάθος!
Να είσαι καλά και ναδημιουργείς.
Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο. Να΄μαστε όλοι καλά, να δημιουργούμε και να παλεύουμε όσο μπορούμε με τους στίχους μας.