Και ξαφνικά, πήρε να βρέχει, η φύση αλλάζει φορεσιά,
μα η σκέψη μου, σε σένα τρέχει, με τη στολή, τη θαλασσιά.
Τα φύλλα παίρνουν χρώμα, καφέ- κιτρινωπό
κι απλώνονται σαν στρώμα στο χώμα το νωπό.
Κι εγώ με γεύση νοτερή στο στόμα, ψελλίζω γνώριμο σκοπό.
<><><><><>
Και πέφτει μια ψιλή βροχούλα, ο ήλιος πήγε να κρυφτεί,
μα εγώ σε ψάχνω, Συννεφούλα, στην φθινοπωρινή ακτή.
Στην αμμουδιά την άδεια, ίχνη από βήμα αργό
αναπολώ τα χάδια, τα βράδια νοσταλγώ.
Και όπως πέφτουν απαλά τα φύλλα,
στα φύλλα της καρδιάς, σ’ αποζητώ.[]
Από νοσταλγία άνοιξα το παραθύρι της Διασπορικής και….βρέθηκα σ’ένα”νοτερό”τοπίο με κιτρινοκόκκινα φύλλα σιωπής, μια μελωδία ψυχής ανώτερη!
Μπράβο Άρι! Κάνεις τη βροχή μουσική, σταγόνες τρυφερές τα λόγια κι η φωνή σου αντηχεί, όλων των ήχων την παραμυθία!!!
Τρανό μου παράπονο…δεν φτάνουν πια σε μένα οι φωνες της Διασπορικής…παρά μόνο αν τις ψάξω…γιατί; καλέ μου Ιάκωβε!
Γεια σου Τζένη, που μας κρατάς σε εγρήγορση και μας αναπτερώνεις τη διάθεση. Όλοι τη θέλουμε την καλή κουβέντα, αν και όλοι, ό,τι κι αν κάνουμε, γίνεται κατά 90% επειδή γεμίζει τη δική μας ψυχή, πάνω απ΄όλα και όχι για προβολή ή αναγνωρισιμότητα. Αυτό το γνωρίζεις και από τον εαυτό σου.
Με αυτό το σκεπτικό και με αρκετή δόση θράσους, σε σύγκριση με άλλες σπουδαίες αναρτήσεις, στέλνω κι εγώ τη συμμετοχή μου, αλλά με πλήρη επίγνωση της γοητευτικής -για μένα- μετριότητάς μου.
Οι ευχαριστίες μου φυσικά είναι 100% γνήσιες και ειλικρινείς, αλλιώς δεν κάνουμε τίποτα.
Όσο για το παράπονό σου προς τον καλό μας φίλο και “αρχηγό”, Ιάκωβο, ας μην ξεχνάμε με πόσα πράγματα ασχολείται, πόσα προσφέρει γενικώς και ειδικώς και τις συγκρίσεις που προφανώς και ο ίδιος κάνει στη σκέψη του, από τότε που ξεκίνησε τη Διασπορική, μέχρι σήμερα.
Το καλό με τη Διασπορική είναι ότι ανανεώνεται κάθε τόσο και με νέα μέλη και νέα πονήματα και νέες αναρτήσεις, από παλιά γνωστά και μη εξαιρετέα μέλη, που και για τον Ιάκωβο είναι ενθαρρυντικές σχετικά με το σπουδαίο έργο που επιτελεί και το οποίο δεν είναι- φυσικά- χωρίς αντιξοότητες. Πρέπει να σημειώσω ότι πολλοί άξιοι λογοτέχνες αναδείχθηκαν μέσα από τη Διασπορική. Δεν το ξεχνάμε αυτό. Ίσως αυτοί μας ξέχασαν κάπως, αλλά αυτό δεν είναι δα και αθέμιτο.
Εξ άλλου, στο νησάκι όπου γεννήθηκα, τον Πόρο, έχουμε μια παροιμία, που την χρησμοποιούμε συχνά:
“Αγάλι- αγάλι το φιλί, νά’χει και νοστιμάδα”.
Εγκάρδιος χαιρετισμός
Άρις Αντάνης
arimari@otenet.gr
Αγαπητή μας Τζένη,
Υπόσχομαι ότι θ’ αρχίσουν να έρχονται οι αναρτήσεις και σ’ εσένα από την ερχόμενη φορά…
Όσο για τον καλλιτέχνη της Διασπορικής είναι πάντα Α.Α.
Ιάκωβος
Συγγνώμη για το παράπονο μου καλοί μου φίλοι, ανησύχησα μήπως και υπάρχουν αλλαγές…
Σ’ευχαριστώ Ιάκωβε, έχει δίκιο ο Άρις, έχεις τόσα πολλα “μέτωπα ιερά “…
Λυπάμαι αν σ’έφερα σε δύσκολη θέση. Πάντως χαίρομαι πολύ , όταν βλέπω τις “φωτεινες πτήσεις” της Διασπορικής ,να προσγειώνονται στο διαδικτυακό μου σύμπαν!
τζ
Φίλε Άρι, πάντα καταφέρνεις να σκορπάς ομορφιά και γαλήνη μες σ’ αυτήν την φυλακή της κακίας και ιδιοτέλειας που μας κυκλώνει.
Σ’ ευχαριστώ
Με ευχαριστείς, εσύ; Τότε εγώ τι να πω για σένα; Πόσα οφείλω σε σένα και στον Ιάκωβο; Εσάς πρωτογνώρισα στη Διασπορική πριν από χρόνια. Και μέσα από σας γνώρισα και τόσους άλλους λογοτέχνες που ήταν ταυτόχρονα και αξιόλογοι άνθρωποι. (Σπουδαίος συνδυασμός που όλο και πιο πολύ σπανίζει).
Καλές γιορτές με πολλά χρόνια υγείας και δημιουργικότητας.
Εγκάρδια
Άρις