(Τραγούδι σε Στίχο και μουσική του Άρι Αντάνη)
Κοντά σου θα βρεθώ, μετά από χρόνια,
στο πλοίο θα σαλτάρω σαν παιδί
κι από του κυμάτου την κολόνια,
με του μπάτη, θα με λούσεις, την πνοή.
Cheap Valium India Επωδός Ι
Γαλανό το “ευχαριστώ”, μεταμόρφωση
και ψαλμός την αγάπη υμνεί
σαν προσευχή, των λαθών μου διόρθωση
σε ήχο πλάγιο, που στέργουν οι ουρανοί.
Buy Diazepam Legally Uk Μα κι άμα δεν προλάβω το καράβι
και δεν ξεμπαρκάρω στο νησί
το εφύμνιο που σκάρωσα ψες βράδυ
στάζει αγνό, μαζί, και άκρατο κρασί.
Πάω στο νησί, μετά από χρόνια,
γλύκα πικρή και φόβος με φυλάει,
στρωμένη η αμμουδιά σατέν σεντόνια
κι όλη η γειτονιά, για σένανε μιλάει.
Valium Cheap Online Μα πες, στο τέλος, χάνω το βαπόρι
τρέχω πιλάλα, μ’ αγωνία περισσή,
μόνο γι’ απόψε γίνομαι μικρό αγόρι
στη νιότη μας, να ψάλλω, τη χρυσή.
http://bankholidays-2019.co.uk/cookies/?ajaxCalendar=1 Επωδός ΙΙ
Γαλανό το “ευχαριστώ”, μεταμόρφωση,
δοξαστικά την Αγάπη μου αινώ,
μια προσευχή στου ηθικού την ανόρθωση
σε πλάγιο τέταρτο θα ψάξει για ουρανό.[]
Τα βιβλία του Άρι Αντάνη
http://vincenttechblog.com/wp-cron.php?doing_wp_cron=1597243321.5495181083679199218750 
Εξαιρετικό το ποίημα-τραγούδι Άρι μου! Με του “κυμάτου την κολόνια”,τη γλυκόπικρη νοσταλγία του γυρισμού, τη μεθυστική αύρα μιας αγάπης που κρατάει χρόνια! Γλυκειά πατρίδα η νιότη κι ο έρωτας ταξίδι , που οδηγεί σε “μεταμόρφωση δοξαστική”!
Σ’ευχαριστούμε, καλέ μου ποιητή, μας ταξίδεψες πάλι!
Καλημέρα εδώθε Άρη… Χωρίς να το θέλω άρχισα να τραγουδώ τους στίχους σου! Καλός οιωνός για μένα τελικά… Μου αρέσει η δουλειά σου!
Γαλανό- αν και όμορφα βροχερό, εδώθε, Πιπίνα- το “ευχαριστώ” μου, για τα τόσο ευμενή σχόλια.
Δεν ξέρω αν συμφωνείτε, αγαπημένες ποιήτριες και φίλες μου, με μια σκέψη που έχω κάνει, από τότε που γνωριστήκαμε μέσα από τη Διασπορική και το νοιάξιμο του Ιάκωβου, ότι, με κάποιο παράξενο, αυθόρμητο και μαγικό τρόπο, ο ένας προσφέρει εμπνοές στον άλλο, όταν διαβάζουμε τα πολύ αξιόλογα πονήματα των “Διασποριστών”. Ε! από όλες αυτές τις θαυμάσιες συμμετοχές – αν και έχουν αραιώσει λίγο, αλλά θα πυκνώσουν πάλι- όλο και κάτι “αρπάζω” κι εγώ.
Συμφωνείς, Τζένη;