Στην κούνια της ήρθαν οι Μοίρες
Σκίσανε το παραμύθι και το είπαν καθαρά
Στα δεκαοκτώ θα παντρευόταν
Στα είκοσι τρία θα ήταν χήρα πεσόντος εισβολής
Καρφιτσώσανε τον χρησμό στον άνεμο
Εκείνος λυπήθηκε
Τον φύσηξε μακριά
Μα έμειναν τα λόγια
Ρημαγμένο τούλι στο νανούρισμα
Δεν ξέρω πώς τη συναντώ σε κάθε εξόρμηση του θέρους
Λες και είναι ρακέτα παραλίας
Ομπρέλα ή ψυγειάκι για μπίρες και αναψυκτικά
Τέτοια συχνότητα σου λέω
Του κράτους η σημαία
Τα καλοκαίρια εκτίθεται πολύ
Μαυρίζει από το πένθος
Τις άλλες εποχές κάνουμε πως ξεχνάμε
Οσία. Είναι τίτλος της νέας ποιητικής συλλογής της Προέδρου του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου, Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά, που κυκλοφορεί από τον ΣΠΕΚ σε συνεργασία με τις εκδόσεις Αρχύτας. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στη μνήμη της γιαγιάς της, μητέρας του πατέρα της. Η Οσία Αϊβάτογλου του Ηλία και της Δέσποινας, γεννήθηκε το 1924 στην Κωνσταντινούπολη. Νυμφεύθηκε τον Φώτιο Σιγιουλτζή του Κωνσταντίνου και της Κυριακής, γεννηθέντα το 1920 στην Αδριανούπολη. Είχαν εργαστήριο παραγωγής παραδοσιακών μαντολάτων. Απέκτησαν τρεις γιους. Έζησαν στη Θεσσαλονίκη γεμάτοι αγάπη ο ένας για τον άλλο. Έφυγαν πολύ νωρίς για το μεγάλο ταξίδι…
Αυτές είναι οι πρώτες σκέψεις που έκανα διαβάζοντας με προσοχή και κατ’ επανάληψη και τα 107 ποιήματα που περιλαμβάνονται στις «Μυρωδιές της γης», το νέο βιβλίο τής Κας Πολυχρόνη. Θα συνιστούσα μάλιστα να διαβάσει ο κάθε φίλος της ποίησης, τόσο τις λίγες γραμμές από το απόσπασμα του Rilke, ανατρέχοντας στην προηγούμενη έκδοσή της με τον εντυπωσιακό τίτλο «Ελληνικός βαρύς γλυκός», όσο και στο παρόν νέο βιβλίο της.
