είχες πάντα έναν τρόπο να μου κλέβεις το όνειρο
όπως ψες την ώρα της σαγήνης
της πανσελήνου που φωλιάζει στα δάχτυλα
σαν κόσμημα ολοκληρωτικής δέσμευσης
καθόμασταν πλάι πλάι
κάτω από τον διαμαντένιο θόλο τ ΄ουρανού
ανάμεσα σε φιλιά και αγγίγματα
να διεισδύουν στους δισταγμούς και τις ασάφειες
να ανασύρουν λησμονημένες ιαχές ευδαιμονίας
Κάποιο υγρό απόγευμα του Φθινοπώρου
με όψη άχρονου οδοιπόρου
πήρες την ατραπό που οι ζωντανοί φοβούνται
τον δρόμο που στα πλάγια του, όλοι οι νεκροί κοιμούνται !
Ονειρεύομαι να πετάξω…να βρεθώ πάλι στη φωτεινή απλωσιά του ουρανού…
να μικρύνω, να συρρικνωθώ να εγκλωβίσω ύπαρξη και συναισθήματα σε ένα σακίδιο, μια μάσκα,
δυο γάντια, που θα φυλάνε τα χάδια!
Νέα εποχή ταξιδιών, η χαρά κλεισμένη ερμητικά στην καρδιά,
γύρω πετούν εχθροί μικροσκοπικοί,
μισούν τις αγκαλιές, τα φιλιά, έχουν ξένους ,προς εμάς, κώδικες επικοινωνίας!
Ονειρεύομαι να βγάλω φτερά, να παρακάμψω οδηγίες, εξουσίες, παραινέσεις, δήθεν προστασίες
και να βουτήξω σύγκορμη… στην αγάπη που με περιμένει!
Στη Μελβούρνη σήμερα δεν είναι ανάγκη να φωτίζουμε τους δρόμους
κάπου χαθήκαν οι ανώνυμοι περαστικοί,
δεν βρίσκεις στις οδούς το καυσαέριο απ’ τ’ αυτοκίνητα,
δεν βρίσκεις στα μπαράκια τους ομόδειπνους,
δεν ακούς σ’ εστιατόρια πια τη φωνή σου.
Kαλή μου τύχη
ως τα χθες!
Μοίρα μου ευλογημένη…
Γύρνα σελίδα, πήγαινε στο χθες
καλόπιασε την Ειμαρμένη
και κάνε την ν´ αλλάξει ρώτα,
να πάμε γρήγορα μπροστά
και πάλι όπως πρώτα!
το ίδιο σπίτι κάθε βράδυ
μα όλο του λείπει ένα παράθυρο
ένα κατώφλι
ή φτερό περιστεριού
από την κιβωτό που δεν μας έσωσε
ψες έλειπε το μεγαλύτερο ψέμα
με τα φτηνά παντζούρια του άνοιγε απότομα
γινότανε κερκόπορτα για την επέλαση του εφησυχασμού
έτσι κοιμήθηκε σιγά σιγά η ανησυχία
και λίγο λίγο ξυπνούσε η μυρωδιά ευημερίας
Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ξημέρωσες μια αποφράδα ημέρα για το καθολικό θρησκευτικό αίσθημα γενικά. Αλλά ξημέρωσες και μια αποφράδα ημέρα για σένα, που το παίζεις «ηγέτης».
Έχεις δει όμως τη μάσκα που φοράς; Λες και η ψυχή σου έγινε προσωπείο μίσους, ανευθυνότητας, απελπισίας.
λιγότερη θέα θα μας έκανε πιο εσωστρεφείς περισσότερη, μάλλον πιο αιθεροβάμονες περπατήσαμε λοιπόν ο καθείς στην όχθη του ακούγοντας τις φλυαρίες όσων πήγαιναν παράλληλα ή πίσω […]
