Author: Αθηνά Μελή

Δυό πουλιά και ένα αστέρι
Πετάνε προς το άγνωστο
Κι είναι οι αντιστοιχίες
της παρομοίωσης πολλές

Πολλά μπορεί να πει κανείς
με δυο ουσιαστικά κι ένα ρήμα
Και ακόμα λιγότερα
με ακόμα πιο πολλά

Μια αγκαλιά λίγων δευτερολέπτων αρκεί. Μια αγκαλιά δίχως συνέχεια μια αγκαλιά αμετάβλητη της κίνησης μεταβλητή. Εισπνέοντας του άλλου το μοναδικό το είναι το άρωμα του το καθοριστικό με όλα του τα κύτταρα τα αιθερικά σε μια στιγμή στον χρόνο τον απρόβλεπτο να συγχρονίζεσαι με τη δική του.

Ήταν μια πλάνη.
Μια θάλασσα σκοτεινή.
Γυμνός ουρανός.
Μια απορία
μέσα στην παλάμη μου,
στάζει ο κόσμος.