Δυό πουλιά και ένα αστέρι
Πετάνε προς το άγνωστο
Κι είναι οι αντιστοιχίες
της παρομοίωσης πολλές
Πολλά μπορεί να πει κανείς
με δυο ουσιαστικά κι ένα ρήμα
Και ακόμα λιγότερα
με ακόμα πιο πολλά
Μια αγκαλιά λίγων δευτερολέπτων αρκεί. Μια αγκαλιά δίχως συνέχεια μια αγκαλιά αμετάβλητη της κίνησης μεταβλητή. Εισπνέοντας του άλλου το μοναδικό…
Ήταν μια πλάνη.
Μια θάλασσα σκοτεινή.
Γυμνός ουρανός.
Μια απορία
μέσα στην παλάμη μου,
στάζει ο κόσμος.
Ι
Χάσκουν οι ουρανοί
και είναι οι λεωφόροι
πρόδρομοι της φυγής μας
ΙI
Στους πυλώνες των δρόμων
στέκουν τα φανάρια της ευτυχίας μας.
Τα φώτα τους πάλλονται
και τα κύματα της νύχτας
παφλάζουν στα χέρια μας
Βροχή παγερή
πέφτει στην Ευρώπη
Από τον απόκρημνο βράχο του βορρά
μέχρι κάτω
στην αντιπέρα όχθη του εξαπατημένου ήλιου
κρύα νεροποντή
η υποκρισία
Οι άνθρωποι
σχήματα μελαγχολικά
στις πλατείες
Με απογοήτευση κοιτάνε
τα στόματα των παράνομων τραπεζιτών
Αθηνά Μελή Πολύχρωμα πουλιά την κόψη τ` ουρανού χαράσσουν πορεία προς τους πόλους της ψυχής. Σε ταραχοποιές σιωπές κλειδώνονται οι…