Μέσα απ’ τις στάχτες
– Φοίνικας θ’ αναστηθεί –
η Ρωμιοσύνη!
Απ’ τα πιστεύω
των ενδόξων προγόνων
μην ξεστρατίσεις!
Ρόδο του Μαγιού
Τον Ήλιο που προσμένεις
Ήρθ’ η Άνοιξη!
Η παπαρούνα
Αλάθητα το Μάη
Άλικο βάφει
Μια γοργόνα λιάζεται
Στον βράχο, στην ακτή,
Με τα ξανθά μαλλιά
Λυτά να ανεμίζουν
Να ξημερώσει βιάζεται
στου γαλανού τα βάθη να κρυφτεί
μην της πάρουν τη λαλιά
οι άνεμοι που ορίζουν
τις ζωές των αστεριών,
των νεράιδων, των νυμφών.
Εν ταις φαβέλαις
ακατάπαυστες ροές
νεκρανασταίνουν
όνειρο φυγής
προς έναν πολιτισμό
ακιλήδωτο….
Ελευθερία
ζητούν, νεκροί-ζωντανοί,
τι ουτοπία!
Ουδείς γνωρίζει
το Θείο μεγαλείο
της Συγχώρεσης
Μηδείς γνωρίζει
το Άγιο φορτίο
της Συγγνώμης Tου
Πες στον άνεμο
στα σεπτά μονοπάτια
αγνά να πατά
Ειρήνη Ντούρα-Καββαδία Στου νου μου πάλι βρέθηκα προχθές το ολάνθιστο και μυρωμένο Ζακυνθινό ακρογιάλι Κι ήρθες και ξάπλωσες κι εσύ,…