Μετράω τη μοναξιά με μίλια παλιών χωματόδρομων
φιγούρα άκομψη μισοσβησμένων σελίδων.
Γυρεύω ιστορίες Χριστουγέννων, αφορμή για χαρά.
Φαντάζομαι χιονάνθρωπους που λάθεψαν
και κατέβηκαν στην έρημο ψάχνοντας την καλή τους,
λιώνοντας κάθε φορά κι ένα κομμάτι τους απ’την έλλειψη.
Ψάχνω στο έλκηθρο του Αη Βασίλη ,κρυμμένα δώρα
από παιδικά χαμόγελα, ακούω φωνές που υμνολογούν
τα κάλαντα στην ξώπορτα του χθες….
Όλα είναι στις διαβασμένες σελίδες των χρόνων ,
όπου γράφτηκαν τα παραμύθια που ζήσαμε,
στα κλαδάκια του έλατου, που τρυπώνουν στις μνήμες.
