When the sea is glittering gold
July 20, 2019
When you are driving on ehte roads of our occupied villages and towns
Bogazi, Koma Tou Yialou, Trikomo, the pain is profound
Category: Australia
Euphemisms of an old lady
July 18, 2019The old lady had never learned anything else in her life except to drop
blessings from her lips, as if the blessings sustained her.
Her eyelash colour faded, her face was a mass of wrinkles. “Daughter, give
me the votive candle so I may light it, and may you reign like a queen one
day”.
On Sundays, in the courtyard under the vine, they’d turn on the radio. ”
Daughter, bring the radio, and may you pick up soil and have it turned to gold
in your hands”.
Her legs were unable to take much walking anymore, she didn’t go to church
anymore.
A Statue
July 14, 2019Last night I took a picture of my mother
Standing next to the statue of Grigoris Afxentiou.
‘Stand there so I can take a picture of you, too’, she whispered
I never stand next to statues to be photographed
Yet for some reason, I obeyed without refusing,
Intuitively I leaned my head tenderly on the statue; hugged it.
I awaited you
July 4, 2019Yet again you’ve not kept your promise
I waited for you
so we could drink together under the stars
the valley’s secrets, and the never-sleeping aromas of the summer
on the nights, when Ai-Loukas’ few candles
bathed the moon in their light
and when to cinderella-night we wished to sell
still one more tale
lest it be lost in the haystack.
Legally with my heart
May 4, 2019Sometimes you may think
That I have become this broken person,
Worn out in pieces…
In pieces…crack!
I am not…
I am all love…
Plenty of love to give you
Ικανοποίηση
April 11, 2019 Δεν είναι άρτος
Δεν είναι άνθος
Δεν είναι ζαχαρωτό…
Όμως αλήθεια πώς χορταίνει!
Ως αίσθημα έχει τις βαθμίδες του
Και ως «βρώμα… Αγαθόν, Βέλτιον, Άριστον!»
Τόσο χωνευτικό τελικά ως αμοιβή
που φωτίζει το είναι σου,
λαμπρύνει το πνεύμα σου, ανεπαίσθητα!
Και αν δεν μπορείς να το ιδιοποιηθείς
αν δεν κραυγάζεις τον παιάνα της Νίκης
όταν την γεύεσαι… Αλήθεια… τι πειράζει;
Είναι όμως βέβαιο πως ο Κόσμος
γύρω σου ομορφαίνει,
και το χαμόγελο ενός -όποιου- παιδιού
φουντώνει μέσα σου, το αίσθημα της ευθύνης!
Της Ποίησης
March 21, 2019Με ρίχνει αυτή η οχλαγωγία
με φθείρει αυτή η καθημερινότητα
με βλάπτει η εγωλατρία
ο πόνος του αβέβαιου, του αύριο
με ρίχνει κι η επίκτητη η τάση
προς το ασύμβατο συμφέρον… ολοταχώς.
Αποκριές…
February 24, 2019“Δε θέλω!.. Ντρέπομαι σου
λέω!” παραπονέθηκα γκρινιάζοντας στη μητέρα μου. Εκείνη όμως ξαναείπε με
μαλακιά φωνή
“Μα αποκριές είναι! Δεν είπαμε,
πως ό,τι και να φορέσεις, θα είναι καλό; Θα σε ντύσουμε νύφη και τη Νάνα
γαμπρό. Έτσι θα είστε και οι δυο σας μια χαρά μασκαρεμένες!”
Εγώ όμως διαφωνούσα τόσο επίμονα, που
έφερα τη μητέρα μου σε δύσκολη θέση.