ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ

Ο νέος που πρόσμενες να `ρθει
δεν ήρθε μήτε απόψε.
Μα τί θα του `λεγες; Γιατί;
Άσε τα μάταιο να χαθή.
Το άμοιρο φύτρο κόψε.
Μη σου πλανεύει την καρδιὰ
τη χιλιοπαθημένη,
μία αναγελάστρα επιθυμιά.
Στην εαρινὴν αυτὴ βραδιὰ
μία πίκρα είνε χυμένη.
Μα δεν ακούς τη συμβουλή,
τόσο η μαγεία σε δένει.
Μήτε κι απόψε δε θα `ρθεί
κι έτσι θα γίνει πιο πολὺ
το αυριο που περιμένει.
Στα σκοτεινά του μάτια φως
η απουσία θα χύσει,
τ’ αδέξια χέρια του, με ορμὴ
συγκρατημένη, ένας κρυφὸς
καημὸς θα τα φιλήσει
και θα τα ειδώ να μου απλωθούν,
να `ναι δειλὰ στη νίκη,
γλυκὰ στην πίστη πως μπορούν,
κύμα χαδιών, να με τραβούν
στο βάθος σα χαλίκι.

Μετάφραση
Μανώλη Αλυγιζάκη

DOUBT

The young man you expected
hasn’t come tonight.
What would you tell him? Why?
Let the futile vanish
cut the unfortunate sprout.

Don’t let the forever
cunning desire
fool your heart.
There is a hidden sadness
in this spring evening.

Yet you don’t listen to advice
the enchantment has a strong hold on you
he’ll never come tonight
and tomorrow will turn
even more painful.

Absence will shine
light into his eyes;
with reserved ardor
a secret passion
will kiss his awkward hands

and I shall see them spread
timid in victory
sweet as if they can,
caressing waves, to pull me
like a pebble into the depth