Cyprus

Στην κούνια της ήρθαν οι Μοίρες
Σκίσανε το παραμύθι και το είπαν καθαρά
Στα δεκαοκτώ θα παντρευόταν
Στα είκοσι τρία θα ήταν χήρα πεσόντος εισβολής
Καρφιτσώσανε τον χρησμό στον άνεμο
Εκείνος λυπήθηκε
Τον φύσηξε μακριά
Μα έμειναν τα λόγια
Ρημαγμένο τούλι στο νανούρισμα

Δεν ξέρω πώς τη συναντώ σε κάθε εξόρμηση του θέρους
Λες και  είναι ρακέτα παραλίας
Ομπρέλα ή ψυγειάκι για μπίρες και αναψυκτικά
Τέτοια συχνότητα σου λέω
Του κράτους η σημαία
Τα καλοκαίρια εκτίθεται πολύ
Μαυρίζει από το πένθος
Τις άλλες εποχές κάνουμε πως ξεχνάμε

αλλόκοτο μου φάνηκε
που ήρθες  ψες στον ύπνο μάνα
λευκή φιγούρα
τίναζες από πάνω μου φτερούγες
σαν τότε που ήμουνα παιδί
κι εγώ νόμισα πως είχες φύγει ερήμην μου
 πως είχες αφήσει το σώμα παρατημένο στα στρωσίδια
 να ψιθυρίσεις ένα ακόμα « σ΄αγαπώ»

Οι τεχνοκράτες την κρατάνε
κάτω από τον χαρτοφύλακά τους
Οι πολιτικοί εντός νενομισμένων καθηκόντων
Οι ειδικοί που κλήθηκαν εκτάκτως
λειαίνουν τις καινούριες λέξεις
η ευαισθησία μήπως υπερνικήσει του κακού
Μία παράξενη επιδημία του ξύλου
και η γλώσσα ρίχνεται στη μάχη
τόσο που γίνεται αιχμή

Ένα στεφάνι
άγουρο ξύπνημα πρωινού
ακροπατώντας
βγήκε
κρεμάστηκε
έαρ γλυκύ στην ξώθυρα
Δίχως την άνοιξη
απρόσιτη η Ανάσταση
Να βάλουμε μόνο τριαντάφυλλα
Μακριά τα αγκάθια
από μας κι από τον Κύριο
να εκδηλωθεί το Πάσχα