Greek

Φίλε μου καλέ,
μια θλίψη μου να εκφράσω
θέλω, έναν πόνο μου να πω,
στον πιο καλό μου φίλο, εσένα,
δεν εμπιστεύομαι άλλο κανένα.

Φιλιά ως «έπεα πτερόεντα» των χειλιών…
Είμαι θλιμμένη αλλά το κρύβω.
Φοράω τη μάσκα απο χαμόγελο, τα χέρια ντυνω με γάντια,
να προστατέψω τα χάδια
κι ελευθερώνομαι σ’ένα τετραγωνικό μέτρο της ασφάλτου,
που ορίζει το σκάκι που παίζουμε.

Επιθυμία για την άνοιξη
απλώνεται παντού
– αναμνήσεις
της τελευταίας άνοιξης
ξεπήδησαν απ’ τις καρδιές μας
και τώρα αιωρούνται
πάνω απ’ τα κεφάλια μας
– αναμνήσεις
και ελπίδες
που αναμειγνύονται μαζί
σε έναν στρόβιλο
που χορεύει αέναα
μέσα στο μυαλό μας

Πετώ…

καβάλα στα φτερά του περιστεριού

αντάμα και μαζί τριγυρνώ τον κόσμο μου…

Βλέπω

Τον ουρανό, τα σύννεφα, το πράσινο,

Αγαλλιάζω

Έρημος ο Επιτάφιος την Άνοιξη τούτη!
Άνθη, με τον άνεμο σκορπισμένα στη ράχη του…
Βαδίζει μόνος την οδό της Ανάστασης…
Οι μυροφόρες σώπασαν ….κρατούν αλλού το βλεμμα!