Greek

Χριστούγεννα στο δρόμο…

Ήτανε ψες το δειλινό
που αντίκρυσα τα μάτια Σου
σε ενός παιδιού το γέλιο!
Πράσινα μάτια στο σταχτύ
περίγραμμα της πόλης.
Ήτανε…τα Χριστούγεννα
εκείνη η ματιά Σου!

December 29, 2019 / 2 Comments / More

Τα Χριστούγεννα που έρχονται αδιάλειπτα κάθε τέλος ενός χιλιοβασανισμένου έτους των πτωχών και προϊδεάζουν την νέα χρονιά για τους ανθρώπους των κερδών, ευτυχώς γεμίζουν και τις καρδιές των λογοτεχνών μας με συναισθήματα. Γεμίζουν ψυχές που οραματίζονται έναν καλύτερο κόσμο με ευαισθησία, ελπίδα κι αγάπη. Γεμίζουν ιδιαίτερα τους ποιητές αυτού του κόσμου. Αυτή την ομορφιά κι αγάπη μέσα από τα λόγια τους θέλει ν’ αναδείξει η Διασπορική με το συγκεκριμένο αφιέρωμα. Θέλει να μιλήσει για λίγη αγάπη, έστω μόνο λίγη, μετά από την τόση αγριότητα στον κόσμο μας.

December 23, 2019 / 1 Comment / More

Το τουρλουτίνι

Ένα απόγεμα καθόμασταν όλοι μαζί στη μεγάλη σάλα. Η γιαγιά κουνιόταν νυσταγμένη στην πολυθρόνα της. Ξαφνικά ο Μάρκος γαύγισε και όρμηξε στο παράθυρο.
-Ήσυχα! Πρόσταξε ο πατέρας πίσω απ’ τους καπνούς τής πίπας του. Ο Μάρκος τον κοίταξε μια στιγμή απορημένος και συνέχισε να γαυγίζει μπροστά στο τζάμι κουνώντας την ουρά του.
-Μα τι είναι; Έκανε η μάνα.
-Ποιος ξέρει, κάτι θα είδε, είπε ο πατέρας. Η Σοφία παράτησε τις μπογιές της και πήγε να τον χαϊδέψει. Βούλιαξε τις παλάμες της στη γούνα του κι ακούμπησε το μάγουλό της στο κεφάλι του ακολουθώντας τη ματιά του.

December 15, 2019 / 1 Comment / More

Κάποτε τον Ιούλιο, στον Πόρο

Γαλανό το “ευχαριστώ”, μεταμόρφωση
και ψαλμός την αγάπη υμνεί
σαν προσευχή, των λαθών μου διόρθωση
σε ήχο πλάγιο, που στέργουν οι ουρανοί.

Μα κι άμα δεν προλάβω το καράβι
και δεν ξεμπαρκάρω στο νησί
το εφύμνιο που σκάρωσα ψες βράδυ
στάζει αγνό, μαζί, και άκρατο κρασί.

December 13, 2019 / 3 Comments / More

Μια λέξη… απολογείται

«Διεισδύω στου λόγου το όνειρο.
Νεράιδα των άρρητων εννοιών και μάγισσα των λεγομένων.
Κρύβομαι στην άναρθρη κραυγή σου, φωλιάζω στα μυστικά
του ουρανίσκου σου και περιμένω.
Κάποτε ανοίγουν τ’ άστρα εντός σου, ευρύ πεδίο ανακούφισης
κι αφήνομαι στη γλύκα των χειλιών σου,
να μεγεθύνεις τη σημασία μου σε τρυφερότητας ευλύγιστες συλλαβές.

December 6, 2019 / 8 Comments / More

Για την τέχνη

…Η εποχή μας είναι εποχή μηχανικών και βιομηχάνων, όχι όμως καλλιτεχνών.

Στη σημερινή ζωή ψάχνουμε τη χρησιμότητα. Προσπαθούμε να βελτιώσουμε υλικά την ύπαρξή μας. Η επιστήμη ανακαλύπτει κάθε μέρα τρόπους για να τρέφει, να ντύνει ή να μεταφέρει ανθρώπους. Κατασκευάζει με οικονομικά μέσα, κακά προϊόντα για να δίνει στον περισσότερο κόσμο νόθες απολαύσεις.

Είναι αλήθεια πως έχει επιφέρει πραγματικές βελτιώσεις στην ικανοποίηση όλων των αναγκών μας.

December 4, 2019 / 1 Comment / More

Η Μύτη

Ήτανε κάποτε ένα κουνέλι αγριοκούνελο· όμορφο κι έξυπνο και δυνατό πολύ. Είχε κάτι μάτια σα δαφνόκουκα πλυμένα στη βροχή κι είχε δρασκελιές μαζί σαν εκατό ακρίδες· δυο φορές σαν όλα τ’ άλλα. Ήταν όμορφο σα μαχαιριά κι έξυπνο σαν το νερό που κυλάει. Όλα τ’ άλλα τα κουνέλια μια το ’θέλανε για λίγο, μια το ζήλευαν πολύ, και τα κοριτσοκούνελα που το ’θελαν πολύ για λίγο, φοβόντουσαν να το πλησιάσουν έτσι που έδειχνε περήφανο κι έξυπνο και δυνατό κι ωραίο.

November 18, 2019 / 1 Comment / More

Δεν σε βρίσκω…

Ψάχνω να βρω κάτι
για να στο συγχωρήσω
και δεν βρίσκω τίποτα.
Και ψάχνω… ψάχνω.
Όλη τη νύχτα ψάχνω.
Μάταια. Δεν βρίσκω
να έχεις κάνει κάτιτις,
σε βάρος μου.