Greek

Επιθυμία για την Άνοιξη

Επιθυμία για την άνοιξη
απλώνεται παντού
– αναμνήσεις
της τελευταίας άνοιξης
ξεπήδησαν απ’ τις καρδιές μας
και τώρα αιωρούνται
πάνω απ’ τα κεφάλια μας
– αναμνήσεις
και ελπίδες
που αναμειγνύονται μαζί
σε έναν στρόβιλο
που χορεύει αέναα
μέσα στο μυαλό μας

Η πολιτεια ολο και περισσοτερο

Η πολιτεία όλο και περισσότερο
μειώνει τους θορύβους της!
Πρόκειται για ακούσιο, πρωτόγνωρο…
επικίνδυνο παιχνίδι!
Είναι αδύνατη η πρόβλεψη
της συνέχειας.
Τι άραγε επιφυλάσσει ο χρόνος
που ρέει τόσο γρήγορα
κι όμως φαίνεται να ισχύει
το αντίθετο!

April 4, 2020 / No Comments / More

ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ

Το παράθυρο εν μία νυκτί
απέκτησε δεύτερο ένδυμα.

Χιαστί οι σιδεριές
κι ο κόσμος απ’ έξω τεμαχισμένος σε ρόμβους.

Για κούμπωμα σταυρωτοί οι φόβοι μας.

Προσπαθείς να ακολουθήσεις υποδείξεις ειδικών,

μέχρι που ανακαλύπτεις ότι είσαι μάλλον μια ιδιότυπη περίπτωση
που δεν εφαρμόζει σε κανένα πειραματισμό.

March 31, 2020 / No Comments / More

Γράφω…

Γράφω σαν άλλοθι ενός Υπερσυντέλικου…
Παρανόησα την γραμματική τόσων χρόνων.
Αδιάστατη ορολογία μες στα λεξικά!
Γράφω, ψηλαφώ λέξεις, νοήματα, αισθήματα,
αξίες παλαιικές στα πρόσωπα των ανθρώπων,
αγκαλιές που ορφάνεψαν,
φιλιά, που… φοβήθηκαν τα χείλη!

March 30, 2020 / No Comments / More

Ακρίτες – Διγενής

Από τη στιγμή που σε κανένα ποντιακό ακριτικό τραγούδι δεν υπάρχει η λέξη «Διγενής», και παντού αναφέρεται μόνον «ο Ακρίτας», δεν μπορεί να γίνεται λόγος για κανέναν Διγενή στην ποντιακή ακριτική ποίηση. Βεβαίως, υπάρχει ένα «άσμα ακριτικόν», που μιλάει για κάποιον Πόντιο Βασίλειο Διγενή Ακρίτα, αλλά αυτό έχει συντεθεί από κάποιον λόγιο, πολύ αργότερα από την εποχή των ποντιακών ακριτικών τραγουδιών, γιαυτό, άλλωστε, και δεν είναι σε δημώδη γλώσσα, αλλά σε μια απωθητική καθαρεύουσα.

March 29, 2020 / No Comments / More

Προσδοκώντας

σκληρές εικόνες στους δέκτες μας
εικοσιτετράωρη αναρρίχηση
στον τρόμο
τελευταία πάντα πρόσληψη
το σάλι της άνοιξης
εγκλωβισμένο στο πάνδημο πένθος

March 24, 2020 / 2 Comments / More

Της γρίπης

Εκείνο το σπίτι ήταν γεμάτο από μάννα,
και τούτο το σπίτι είναι γεμάτο από εσένα.
Γεμάτα τα δυό απ’ την παρουσία σας κι άδεια
απ’ την απουσία σας. Ποτέ το αντίθετο…

Κι ήταν σχεδόν απόλαυση να έχεις γρίπη
και να είσαι σπίτι. (Το ‘σχεδόν‘ είναι η γείωση).
Γιατί ήτανε η μάννα, πλάι στο προσκέφαλο,
όλη την ώρα. Και τώρα εσύ, την κάθε ώρα.

March 22, 2020 / 2 Comments / More

Άσωστη αγάπη!

«Πολύφλοισβη, ώ, θάλασσα,
την ομορφομαλλούσα
Θωπεύεις, επιμένεις
και ο θεός της τρίαινας,
ο άρχων των κυμάτων σου,
που κανακεύει άπαντες
σαν είναι στις καλές του,
κι αέναα εσένα επιβλέπει
την παρακολουθεί
-στο λέω-
μ’ ομμάτι υποψίας.