Category: Greek

Μάνα, Εσύ

May 11, 2019 By Panagakos Ioannis

Εν αρχή ην ο Λόγος. Ο Λόγος κι εσύ εντός του.
Απ’ το πρώτο αρχέγονο ηλιογέννημα, προαιώνια,
ανταμοπάλλονται στο στήθος σου
η αγάπη και το φως Του Δημιουργού.
Μέλι και γάλα κι οξυγόνο. Βύζαγμα ζωής.
Από τότε. Με το πρώτο ιδωμένο φως και με το δοξάρι του ήλιου,
μελωδείς την ελπίδα και τη ζωή στις χορδές της ψυχής.
Τις καμπάνες των αστεριών που θ’ ανατείλουν ηχείς στα σπλάχνα σου,
μπουμπούκια της άνοιξης που, σαν γεννηθούν,
μες στον κόρφο σου αψηλώνουν να φτάσουν τον ήλιο.
Και, να! Της αγωνίας σου ο στήμονας γονιμοποίησε την γύρη της καρδιάς,
πινέλο Μιχαλάντζελο, με φως χρωμάτισε τις διαδρομές των αιώνων.

Greek Hellas Διήγημα

«Πέπη, κουμπώσου!»

May 7, 2019 By Αλέξανδρος Αδαμόπουλος

Ο θείος Κωνσταντίνος απ’ το 1930 κάτι, ήτανε, λέει, παντρεμένος, γιατί ‘Δεν γινόταν αλλιώς’… Σε έναν μάλλον δυστυχισμένο γάμο· με τη Θεία Πέπη. Ούτε λόγος βέβαια για διαζύγιο εκείνα τα χρόνια. Δεν είχαν παιδιά. Ζούσαν και δεν ζούσαν μαζί. Πάντως όταν γεννήθηκα εγώ, τότε με τους σεισμούς τού Ιονίου, ο θείος ήταν ήδη Υπουργός και για 4-5 χρόνια έμενε μόνος του, στο σπίτι μας στην Αθήνα. Μετά, ζούσαν μαζί πάλι. Μία πολύ παράξενη σχέση δηλαδή, που ίσως και να φανέρωνε μια κρυφήν αγάπη.

Greek Δοκίμιο Λογοτεχνία

Γεννήθηκα για τις λέξεις

May 5, 2019 By Diasporic Literature

Θα μπορούσα απλά να πω πως γεννήθηκα για τις λέξεις και για το θόρυβο που κάνουν στα γλυκά στόματα των αδελφών μου, για τις εικόνες να παίζουν κρυφτό και να χορεύουν με την ηχώ και τις σημασίες στα όμορφα μάτια τους…

Greek Hellas Εποχιακή Λογοτεχνία Ποίηση tz

Ανέσπερο Φως

April 28, 2019 By Τζένη Κουφοπούλου

Στην αχλή των κεριών, στης άνοιξης τη λιτανεία,
η μοναξιά ρούχο βυζαντινό,
ντύνει ευλαβικά της προσευχής την προσδοκία.

Προσέρχονται τότε οι ευχές, κυράδες της ψυχής,
με μυρωμένη βιολέτα και θυμιατό,

Australia Greek Εποχιακή Λογοτεχνία Ποίηση

Ικανοποίηση

April 11, 2019 By Πιπίνα Ιωσηφίδου-Έλλη

Δεν είναι άρτος
Δεν είναι άνθος
Δεν είναι ζαχαρωτό…
Όμως αλήθεια πώς χορταίνει!
Ως αίσθημα έχει τις βαθμίδες του
Και ως «βρώμα… Αγαθόν, Βέλτιον, Άριστον!»
Τόσο χωνευτικό τελικά ως αμοιβή
που φωτίζει το είναι σου,
λαμπρύνει το πνεύμα σου, ανεπαίσθητα!
Και αν δεν μπορείς να το ιδιοποιηθείς
αν δεν κραυγάζεις τον παιάνα της Νίκης
όταν την γεύεσαι… Αλήθεια… τι πειράζει;
Είναι όμως βέβαιο πως ο Κόσμος
γύρω σου ομορφαίνει,
και το χαμόγελο ενός -όποιου- παιδιού
φουντώνει μέσα σου, το αίσθημα της ευθύνης!

Greek Hellas Απόφθεγμα Δοκίμιο Εθνικά θέματα Λογοτεχνία

Ο επιτάφιος και ο επί πόλεως θρήνος…

April 7, 2019 By Αλέξανδρος Αδαμόπουλος

Το έχουμε όλοι μας περί πολλού το Πάσχα των Ελλήνων. Δικαίως άλλωστε· γιατί όχι; Είναι και αυτό -ή μάλλον είναι κατ’ εξοχήν- μια νεοελληνική αποκλειστικότητα, μια εντελώς δική μας πατέντα, όπου δίνεται μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία· -ευκαιρία διαρκείας· σε πολλά επεισόδια και μάλιστα με πλήρη τηλεοπτική κάλυψη- να συνυπάρξουν Ανατολή και Δύση. Να συνευρεθούν· ανοιχτά και εντελώς ανερυθρίαστα, ακόμη και στις πλατείες των χωριών, η Εκκλησία και το Κράτος. Δίνεται η ευκαιρία, ανώτατοι εκκλησιαστικοί λειτουργοί να πάνε χέρι-χέρι με το πολιτικό προσωπικό τού τόπου. Η ‘σοβαρή’ δυτική κλασική μουσική να συνηχήσει για μια βδομάδα -κάπως σαν τιμωρία- μαζί με βυζαντινούς ύμνους. Κι ακόμα· η νηστεία, η ειρηνική λιτότης -η υγιεινή διατροφή έστω- να δώσει τη σκυτάλη στα πλέον αιμοσταγή απωθημένα και τις χειρότερες χοληστεροειδείς υπερβολές. Και βέβαια -χωρίς ίχνος αστεϊσμού- το κατά τη γνώμη μου κυριότερο: Δίνεται η ευκαιρία να γίνουν πιο καθημερινές, πιο φανερές στον καθένα· η ανώτερη, εσώτερη, βαθύτερη, ουσιαστικότερη υποτίθεται Μεταφυσική έκφραση της Ορθόδοξης εκκλησίας απ’ τη μια μεριά, κι απ’ την άλλη· η επίσημη, καθημερινή Πολιτική πρακτική ενός σύγχρονου πολιτισμένου Δυτικού Κράτους της Ε.Ε, απ’ τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο πολίτη: Εξαιρετικά ενδιαφέρον μείγμα, αν το κοιτάξει κανείς προσεχτικά και νηφάλια· χωρίς παρωπίδες.

Greek Hellas Ποίηση tz

Αλληλογραφία των…μολυβιών!

April 3, 2019 By Τζένη Κουφοπούλου

Μου λείπουν τα παλιά επιστολόχαρτα…
Διάφανα, λεπταίσθητα, κάτω απο στρογγυλά γράμματα ψυχής.
Μελάνια σε καλλίγραμμες πένες, να χαράζουν απαλά τη σκέψη, το όνειρο,
τις κυράδες λέξεις, πάνω στο σώμα του χαρτιού, να λικνίζεται η αφή πάνω στα γράμματα,
στην μυρωδιά που λεξιπλάθει ,μεταφέροντας κρυφές αισθήσεις !
Γυρεύω να φιλήσω τρυφερά, το χέρι που γράφει με το βλέμμα ριγμένο πάνω στις συλλαβές,
να φωλιάσει εντός μου όλη η παρουσία, που κατέχει τούτη η γραμματοσειρά, τούτη η ύπαρξη.

Greek

Μα τότε ήταν το Εικοσιένα

March 24, 2019 By Panagakos Ioannis

Σαν πλησιάζει ο καιρός στο τέλος του να ’ρθει

στην καταχνιά ξεχνιέμαι και γυρίζω λίγο πίσω.

Ένα λαγούμι στον χρόνο ανοίγω

και τους ορίζοντες της καρδιάς μου, την καρδιά της
ψυχής μου

στο πρωτόφταστο την φέρνω σημείο του τώρα`

εκεί που πρωτόζησα ετούτες τις πληγές

τότε που πληγωμένη η ψυχή κατάβαθα

αλυχτούσε κι έκλαιγε τη μαύρη προσευχή της

στην αλλοτινή της πορεία