Οι οδηγίες τού Πλοιάρχου ήταν σαφείς: Μέσα σε τρεις μήνες· το αργότερο αρχές Δεκεμβρίου, έπρεπε να ’χει τελειώσει ο έλεγχος στο Τμήμα Νοσηλίων: Κανένα ρέστο και μηδενική ανοχή πάνω σ’ αυτό. Η θέση χήρευε κάνα χρόνο και τώρα· μόλις ανέλαβα, έπρεπε να βγάλω εγώ το φίδι απ’ την τρύπα και σε τρεις μήνες να ελέγξουμε δαπάνες νοσηλίων δεκατριών μηνών. Βέβαια, η μετάθεσή μου εκεί, ήταν πολύ καλή γιατί είχα αποφύγει να πάω σε κάποιο πλοίο, και με είχαν στείλει κατ’ ευθείαν στο Αρχηγείο, όπου υποτίθεται θα πέρναγα καλά, όλη την υπόλοιπη θητεία μου ως Επίκουρος Σημαιοφόρος: Προϊστάμενος λέει στο Τμήμα Ελέγχου Νοσηλίων. Μαζί με την παλιά καραβάνα την κυρία Βασιλείου, λίγο πριν βγει στη σύνταξη, τον Χρίστο τον ναύτη, που όμως δε μέτραγε· αφού δεν έκανε δουλειά γραφείου, μα ουσιαστικά ήταν ορντινάντσα του Πλοιάρχου, και την αφελή νεαρή Ελένη· νιόπαντρη μαμά μιας τρίχρονης κόρης, που έπρεπε ντε και καλά να μαθαίνουμε όλοι τι σκανταλιά έκανε και τι καινούργιο είπε χθες.
