Greek

Για την τέχνη

…Η εποχή μας είναι εποχή μηχανικών και βιομηχάνων, όχι όμως καλλιτεχνών.

Στη σημερινή ζωή ψάχνουμε τη χρησιμότητα. Προσπαθούμε να βελτιώσουμε υλικά την ύπαρξή μας. Η επιστήμη ανακαλύπτει κάθε μέρα τρόπους για να τρέφει, να ντύνει ή να μεταφέρει ανθρώπους. Κατασκευάζει με οικονομικά μέσα, κακά προϊόντα για να δίνει στον περισσότερο κόσμο νόθες απολαύσεις.

Είναι αλήθεια πως έχει επιφέρει πραγματικές βελτιώσεις στην ικανοποίηση όλων των αναγκών μας.

December 4, 2019 / 1 Comment / More

Επτά ποιήματα της Καλλιόπης Εξάρχου

ΕΝΙΚΟΣ

Δεν τελειώνεις με την Ποίηση
Δεν τελειώνεις με τους Ποιητές
Πάντα θα περιμένουν
τον καιρό

Singular

You don’t come to an end with Poetry
You don’t come to an end with the Poets
They will always wait
the weather

September 13, 2018 / 1 Comment / More

Δύο ποιήματα του Γιώργου Μαρκόπουλου

Μια μπάντα πήγαινε σε επαρχιακό παραλιακό δρόμο.
Έπαιζε εμβατήρια. Ένα παιδάκι δεκατέσσερω χρονώ,
με φαρδύ καπέλο και παλιά ρούχα της μουσικής
που έπαιζε τρομπόνι, δεν είδε τη στροφή του δρόμου.

A band on a provincial coastal road
was performing march. A fourteen-year-old boy,
with a wide hat and old clothes for musicians
playing a trombone, didn’t see the road turn.

September 4, 2018 / 2 Comments / More

Επτά ποιήματα του Γιώργου Δάγλα

Τόση έρημος,
λες,
πού πήγε;

Και τώρα δυο κόκκοι άμμου
σ’ αυτήν την κλεψύδρα…

Και τρέχεις έντρομος,
μέσα στη νύχτα
να ψάξεις το ποδήλατο
που σου κλέψανε παιδί.

August 31, 2018 / 1 Comment / More

Nostalgia – two poems

We adored this Earth so, my Lord
with a love that I am afraid what is waiting us as we depart
is to find our minds thinking only of her
always running back to our own village

May 4, 2018 / No Comments / More

Ποιος…

Ποιος είναι αυτός που κρύβεται πίσω απ’ τις βραγιές
κι ωστόσο ακούγονται τα βήματά του;
Το νιώθω ότι το κάνει επίτηδες
Τ’ ακούω ολοένα και πιο δυνατά αυτά τα βήματα,
που έρχονται κι έρχονται ως κοντά μου,
κι απάνω που στρέφω να τους μιλήσω μ’ ευγένεια
τα παίρνει και χάνονται το λαμπυρίζον φως,