Επιθυμία για την άνοιξη
απλώνεται παντού
– αναμνήσεις
της τελευταίας άνοιξης
ξεπήδησαν απ’ τις καρδιές μας
και τώρα αιωρούνται
πάνω απ’ τα κεφάλια μας
– αναμνήσεις
και ελπίδες
που αναμειγνύονται μαζί
Επιθυμία για την Άνοιξη
Category: Λογοτεχνία
Works submitted in the Greek language – Κατηγορία λογοτεχνίας στην Ελληνική γλώσσα
Πετώ…
Πετώ…
καβάλα στα φτερά του περιστεριού
αντάμα και μαζί τριγυρνώ τον κόσμο μου…
Βλέπω
Τον ουρανό, τα σύννεφα, το πράσινο,
Αγαλλιάζω
Ζώντας σ’ έναν όμορφο κόσμο, αγγελικά πλασμένο.
Υποκλίνομαι
στην περισσή σοφία της διάρθρωσής του.
Χαίρομαι
Διότι ανήκω στη ομάδα των τέλειων όντων.
Όμως…
Αγανακτώ
Με τους ανόητους άλογους ανθρώπους.
Υποφέρω
Με τούτα τα βουλιμικά όντα.
Υπομένω
Τα εγώ και τα πρέπει.
Προσμένω
Την ελευθερία.
Κωνσταντίνος Μ. Νίγδελης
Ο Καλος Σπορεας
ΑΦΙΕΡΩΜΑ Αγάπης στον Πατέρα μου
Πάντα θα θυμάμαι τον πατέρα,
με τα ρούχα της δουλειάς, να σκύβει να φροντίζει, στην πόρτα, τελευταίος να γυρίζει το κλειδί, με βλέμμα ανήσυχο για την Οικογένεια του, να βάλει στην Φωλιά μας, και το τελευταίο κλαδάκι! Ίσα να το βάλει, τίποτα να μην του ξεφύγει…
Πάντα θα θυμάμαι τον πατέρα, να έρχεται φορτωμένος με σακούλες στα χέρια, μην μας λείψει τίποτα!
Κήπους να καθαρίζει, χόρτα να κόβει, τα ξερά να τα μαζεύει και να τα καίει, σε θημωνιές να τα καίει, καθετί περιττό, να απομακρύνει από κοντά μας. Τίποτα να μην μας πειράξει…
Πάντα θα θυμάμαι τον πατέρα τον Μάη, με λουλούδια στα χέρια, να φτιάχνει το Μαγιάτικο στεφάνι, πολύχρωμο με λουλούδια του Αγρού και να μας το φέρνει μοσχομυριστό στην ποδιά μας!
Πάντα θα θυμάμαι τον πατέρα, να κόβει και να προσφέρει το πρώτο εκατόφυλλο τριαντάφυλλο του κήπου μας, (αφού το μυρίσει πρώτα και αφαιρέσει τ’ Αγκάθια ένα ένα), στην μητέρα!
Ξυλινη Γλωσσα
Οι τεχνοκράτες την κρατάνε
κάτω από τον χαρτοφύλακά τους
Οι πολιτικοί εντός νενομισμένων καθηκόντων
Οι ειδικοί που κλήθηκαν εκτάκτως
λειαίνουν τις καινούριες λέξεις
η ευαισθησία μήπως υπερνικήσει του κακού
Μία παράξενη επιδημία του ξύλου
και η γλώσσα ρίχνεται στη μάχη
τόσο που γίνεται αιχμή
Μεγάλη Παρασκευή…
Έρημος ο Επιτάφιος την Άνοιξη τούτη!
Άνθη, με τον άνεμο σκορπισμένα στη ράχη του…
Βαδίζει μόνος την οδό της Ανάστασης…
Οι μυροφόρες σώπασαν ….κρατούν αλλού το βλέμμα!
Lust for Spring
Lust for Spring
Lust for spring
spreading all over
– memories
of the last spring
that came out of our souls
hovering over our heads
– memories
and hopes
mingled together
in a whirling dance
in our minds
as bright buds that spring
fiery, bright,
it all seemed so right!
– wishing
this really weren’t
the last of springs
– wishing
that spring of springs
were not over
and we could still
quench our thirst
in its holy water
– and spring
were not just a sense
within our heads
– wishing
we could once more
become rovers
of the earth
– ever wishing
that “spring” were not
lost forever…
Επιθυμία για την άνοιξη
Επιθυμία για την άνοιξη
Επιθυμία για την άνοιξη
απλώνεται παντού
– αναμνήσεις
της τελευταίας άνοιξης
ξεπήδησαν απ’ τις καρδιές μας
και τώρα αιωρούνται
πάνω απ’ τα κεφάλια μας
– αναμνήσεις
και ελπίδες
που αναμειγνύονται μαζί
σε έναν στρόβιλο
που χορεύει αέναα
μέσα στο μυαλό μας
καθώς τα πολύχρωμα μπουμπούκια
απτόητα και φλογερά ανθίζουν
– ελπίζοντας
Πως αυτή δεν είναι πραγματικά
η τελευταία άνοιξη
– ελπίζοντας
αυτή η πηγή της άνοιξης
να μην στέρευε
και να μπορούσαμε ακόμα
να κορέσουμε τη δίψα μας
στα ιερά της ύδατα
– και η άνοιξη
Να μην ήταν μόνο μια αίσθηση
μέσα στο νου μας
– ελπίζοντας
να μπορούσαμε και πάλι
να γίνουμε οι ταξιδιώτες
αυτής της γης
– ελπίζοντας
Η «άνοιξη» να μην
Χανότανε για πάντα …
απλώνεται παντού
– αναμνήσεις
της τελευταίας άνοιξης
ξεπήδησαν απ’ τις καρδιές μας
και τώρα αιωρούνται
πάνω απ’ τα κεφάλια μας
– αναμνήσεις
και ελπίδες
που αναμειγνύονται μαζί
σε έναν στρόβιλο
που χορεύει αέναα
μέσα στο μυαλό μας
καθώς τα πολύχρωμα μπουμπούκια
απτόητα και φλογερά ανθίζουν
– ελπίζοντας
Πως αυτή δεν είναι πραγματικά
η τελευταία άνοιξη
– ελπίζοντας
αυτή η πηγή της άνοιξης
να μην στέρευε
και να μπορούσαμε ακόμα
να κορέσουμε τη δίψα μας
στα ιερά της ύδατα
– και η άνοιξη
Να μην ήταν μόνο μια αίσθηση
μέσα στο νου μας
– ελπίζοντας
να μπορούσαμε και πάλι
να γίνουμε οι ταξιδιώτες
αυτής της γης
– ελπίζοντας
Η «άνοιξη» να μην
Χανότανε για πάντα …
#Ειρήνη Ντούρα-Καββαδία
Irene Doura-Kavadia
Lujuria por la Primavera
Oda a la primavera
Oda a la primavera
Que se extiende por todas partes
– recuerdos
de las primaveras pasadas
salen de nuestras almas y
se ciernen sobre nuestras cabezas
– recuerdos
y esperanzas
mezcladas
en un baile giratorio
dentro de la mente;
como capullos brillantes
ardientes y multicolores
que siguen brotando
– deseando
Que ésta, realmente, no fuera
la última de las primaveras
– deseando
Que esta primavera
no hubiese terminado
y que aún podiésemos
saciar nuestra sed
en su agua bendita
– y que la primavera
no fuera solo un sentido
dentro de nuestras cabezas
– deseando
Que podríamos una vez más
convertirnos en viajeros
de la tierra
– siempre deseando
Que la “primavera”
no la perdiéramos para siempre…
Irene Doura-Kavadia
ΠΑΣΧΑ ΕΝ ΕΤΕΙ 2020
Ένα στεφάνι
άγουρο ξύπνημα πρωινού
ακροπατώντας
βγήκε
κρεμάστηκε
έαρ γλυκύ στην ξώθυρα
Δίχως την άνοιξη
απρόσιτη η Ανάσταση
Να βάλουμε μόνο τριαντάφυλλα
Μακριά τα αγκάθια
από μας κι από τον Κύριο
να εκδηλωθεί το Πάσχα
Ο επιτάφιος και ο επί πόλεως θρήνος…
Το έχουμε όλοι μας περί πολλού το Πάσχα των Ελλήνων. Δικαίως άλλωστε· γιατί όχι; Είναι και αυτό -ή μάλλον είναι κατ’ εξοχήν- μια νεοελληνική αποκλειστικότητα, μια εντελώς δική μας πατέντα, όπου δίνεται μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία· -ευκαιρία διαρκείας· σε πολλά επεισόδια και μάλιστα με πλήρη τηλεοπτική κάλυψη- να συνυπάρξουν Ανατολή και Δύση. Να συνευρεθούν· ανοιχτά και εντελώς ανερυθρίαστα, ακόμη και στις πλατείες των χωριών, η Εκκλησία και το Κράτος. Δίνεται η ευκαιρία, ανώτατοι εκκλησιαστικοί λειτουργοί να πάνε χέρι-χέρι με το πολιτικό προσωπικό τού τόπου. Η ‘σοβαρή’ δυτική κλασική μουσική να συνηχήσει για μια βδομάδα -κάπως σαν τιμωρία- μαζί με βυζαντινούς ύμνους. Κι ακόμα· η νηστεία, η ειρηνική λιτότης -η υγιεινή διατροφή έστω- να δώσει τη σκυτάλη στα πλέον αιμοσταγή απωθημένα και τις χειρότερες χοληστεροειδείς υπερβολές. Και βέβαια -χωρίς ίχνος αστεϊσμού- το κατά τη γνώμη μου κυριότερο: Δίνεται η ευκαιρία να γίνουν πιο καθημερινές, πιο φανερές στον καθένα· η ανώτερη, εσώτερη, βαθύτερη, ουσιαστικότερη υποτίθεται Μεταφυσική έκφραση της Ορθόδοξης εκκλησίας απ’ τη μια μεριά, κι απ’ την άλλη· η επίσημη, καθημερινή Πολιτική πρακτική ενός σύγχρονου πολιτισμένου Δυτικού Κράτους της Ε.Ε, απ’ τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο πολίτη: Εξαιρετικά ενδιαφέρον μείγμα, αν το κοιτάξει κανείς προσεχτικά και νηφάλια· χωρίς παρωπίδες.