Δεν έμεινε ικανοποιημένη, τίποτα δεν της άρεσε, ούτε τα μαλλιά της που όντας σγουρά, μακριά και ατίθασα πάντα, σήμερα πάρα ήταν κι ας τα έλουσε και χτένισε με ιδιαίτερη προσοχή, ούτε το μπλουζάκι με το στενό παντελόνι που κολάκευαν τη λεπτή, ψηλή κορμοστασιά της ούτε τίποτα. Μπα δεν μπορούσε να βγει έτσι. Τα πέταξε πάνω στο κρεβάτι, έβαλε μια φούστα μαύρη στενή, μαύρο τιραντιδέ μπλουζάκι, μαύρο μπολερό κόκκινα ψηλοτάκουνα παπούτσια λεπτά σκουλαρίκια και δαχτυλίδι κόκκινα, λίγο κοκκινάδι στα χείλη μολονότι δεν το συνήθιζε, αλλά ήταν πολύ χλωμή σήμερα, κοιτάχτηκε ικανοποιημένη στον καθρέφτη, κλείδωσε κι έφυγε.
http://anitaanand.net/wp-cron.php?doing_wp_cron=1597282208.7104969024658203125000 Ποια η αλήθεια αδερφέ, Πίσω απ’ τις μάσκες;
Αναδιπλώθηκαν ξανά τα Ερωτήματα…
Κρύφτηκαν μ’ ένα δάκρυ στα Αισθήματα!
http://weiroch.co.uk/contact-us/ Νύχτωσες νωρίς πατρίδα, κομματιάστηκες σε σκιές
κι εγώ καταρρέω στον πόνο της σάρκας σου.
Έχασα την αυλή απ’ τα πόδια μου, το παιχνίδι απ’ το χέρι.
Συγχώρα με τώρα…
Πήρα μαζί την τελευταία ζεστασιά της αποτέφρωσης
κι ατέλειωτα φεύγω σ’ ατέλειωτους δρόμους.
Δαίμονες! αντίκρυ σας τώρα βαδίζω
και αντίκρυ σας ήλπισα τον θεό να γνωρίσω.
http://bankholidays-2019.co.uk/holidays/whit-sunday-2019?ajaxCalendar=1 8 Χαϊκού – Bραβευμένα από τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ”ΤΕΧΝΗ”
ΘΕΑΤΡΙΚΟ – Η υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται στη Μελβούρνη, στο Κορινθιακό χωριό της Βασίλως και στην Αθήνα μεταξύ 1953 και 1993. – Ο δημοσιογράφος, Θάνος Πετρίδης, 75άρης, προπολεμικός μετανάστης. Είναι συνταξιούχος αλλά εξακολουθεί να είναι ανταποκριτής ελληνόγλωσσων εφημερίδων της Μελβούρνης και του Σίδνεϊ. Με τη δημοσιογραφία ασχολήθηκε για πολλές δεκαετίες. Ο δημοσιογράφος εμφανίζεται στη σκηνή, Περπατάει πάνω κάτω και τελικά απευθύνεται προς τους θεατές.
http://bassenthwaite-reflections.co.uk/wp-cron.php?doing_wp_cron=1597462762.0437901020050048828125 Από τότε που, για ν’ αντιδράσω κάπως θετικά σ’ όλο αυτό το περίπου, άρχισα να καταπιάνομαι επιτέλους με τη χαμηλή βιβλιοθήκη κάτω απ’ το παράθυρο· λες κι όλα τ’ άστρα μαζί μ’ έβαλαν στο μάτι: Το πρώτο κιόλας βράδυ που έφυγε η Kim, ήρθ’ εδώ η Λένα, φορτωμένη μ’ όλου του κόσμου τα καλά και μια πρωινή τσιπούρα πελαγίσια· να την ψήσουμε στα κάρβουνα. Κι όταν με βλέπει φωτίζεται το πρόσωπό της. Με ρωτά, με φιλά και μ’ αγγίζει σα να ’μαι εικόνισμα Κι εγώ νοιώθω άσχημα· σα να μού ψήνει το ψάρι στα χείλη, γιατί δεν μπορώ να τής δώσω τίποτ’ απ’ όσα θέλει· κι ας κάνει τάματα, μετάνοιες και γονυκλισίες.
