Greek

Είκοσι οκτώ του Οκτώβρη, τρεις η ώρα το πρωί·
οι στιγμές των ρολογιών-ε καρφωμένες στο σκοτάδι·
κι’ ως να άνοιξαν οι πύλες, απ’ τους φύλακες του Άδη,
σαν ο Γκράτσι πήγε νά ’βρει των Ελλήνων την ψυχή.

Κι’ ως να εδάκρυσε η μέρα ξημερώνοντας βουβή,
σαν ο ίσκιος της τραβούσε κατά κει που λάμπει ο ήλιος
ενδοξότατος, τρανός, απ’ τ’ αθάνατο το σφρίγος
που, στου Έλληνα – φωτός, φωτοανεξάντλητη ροή –

Ειρήνη Ντούρα-Καββαδία ( Μια νεωτεριστική μετα-γραφή ) Με ένωση πολιτισμών πάντα συνυφασμένη Γέφυρα δεσπόζει μαγική, σαν κόρη σκαλισμένη, Που κάτωθέ της -έρμαιο του Αιόλου- το ποτάμι ρέει. Αχ να γεφύρωνε το τρανό των αιώνων χάσμα Μ’ ένα του παρελθόντος θρυλικό, μα αλησμόνητο, άσμα.