Αϋπνία…
Ψάχνω να βρω κάτι για να
στο συγχωρήσω
και δεν βρίσκω τίποτα. Και
ψάχνω… Και ψάχνω…
Όλη τη νύχτα ψάχνω. Μάταια…
Δεν υπάρχει κάτι
που να έχεις κάνει σε βάρος μου.Διαβάστε περισσότερα »
Δεν σε φτάνω
Σου τόχω πει από καιρό
πως να σε φτάσω δεν μπορώ
ψηλά στο πέταγμά σου
Έχω κομμένα τα φτερά
και μου την κλέβουν τη χαρά
για να βρεθώ κοντά σουΔιαβάστε περισσότερα »
Πώς έγινε...
Πώς έγινε Ναι
Τόσο μεγάλο Όχι
Μ’ αμνημοσύνη !
Πηγές των Πρεσπών
Άνανδροι και μωροί
Σας ονείδισαν.
Η αδελφή σου
Στοιχειώθηκε στις Πρέσπες
Μεγαλέξανδρε.Διαβάστε περισσότερα »
Μορφές...
Οι λέξεις μου, σιγά-σιγά
μορφές αγαπημένων παίρνουν...
Βλέμματα σαν ανατολή,
χαμόγελα με περιγράμματα
από αρχαία παραμύθια,
ανάσες με άγιες ευωδιές
απ’ των παιδιών τα χείλη...Διαβάστε περισσότερα »
Ρέμβη
Αφήνεις τη ρέμβη τ' ονείρου στο μαξιλάρι
για να διαβάσεις ένα ποίημα σε βάθος
Δίπλα το κεράκι με άρωμα βανίλιας
χρωματίζει το χοντρό τετράδιο των δακρύων
με κύκλους καιρών αξεπέραστων
Το κάνει παραμύθι αδιάβαστο
με την πονεμένη βασιλοπούλα του κοιμισμένη
σε αδειανά σατέν σεντόνιαΔιαβάστε περισσότερα »
To Σώμα
Άγιο σώμα ανθρώπινο...
με τις ανάγκες και τα μυστικά σου.
Σ’ακούω χρόνια τώρα να μιλάς,
μιαν άλλη γλώσσα της σιωπής,
χωρίς κανόνες και σημάδια στίξης,
με μια γραμματική ανώτερη των
υπερθετικών,Διαβάστε περισσότερα »
Έπος Λευτεριάς
Είκοσι οκτώ του Οκτώβρη, τρεις η ώρα το πρωί·
οι στιγμές των ρολογιών καρφωμένες στο σκοτάδι·
κι’ ως να άνοιξαν οι πύλες, απ’ τους φύλακες του Άδη,
σαν ο Γκράτσι πήγε νά ’βρει των Ελλήνων την ψυχή.
Κι’ ως να εδάκρυσε η μέρα ξημερώνοντας βουβή,
σαν ο ίσκιος της τραβούσε κατά κει που λάμπει ο ήλιος
ενδοξότατος, τρανός, απ’ τ’ αθάνατο το σφρίγος
που, στου Έλληνα – φωτός, φωτοανεξάντλητη ροή -
δόξης στέφανο ηλιόπρεπα φορεί στην κεφαλή,
και μετέωρη εστάθη, μόνο λίγο, πριν χαράξει,
των Ελλήνων την περφάνεια, για να δει και να θαυμάσει:
θαλερή, χρυσανταυγίζουσα, ξανά, φεγγοβολή.Διαβάστε περισσότερα »
Φθινόπωρο
Κομμάτια μουσικής
έπεφταν σαν κύβοι από ζάχαρη
στην πικρή κατάποση του απογεύματος.
Έξω σεργιανούσε ένα φθινόπωρο
ερχόμενο αργά από μελαγχολία
που μας χρωστούσανε τα σύννεφα.Διαβάστε περισσότερα »
Παρομοίωση
Δυό πουλιά και ένα αστέρι
Πετάνε προς το άγνωστο
Κι είναι οι αντιστοιχίες
της παρομοίωσης πολλές
Πολλά μπορεί να πει κανείς
με δυο ουσιαστικά κι ένα ρήμα
Και ακόμα λιγότερα
με ακόμα πιο πολλάΔιαβάστε περισσότερα »
Άννα
Άννα, δεν είναι η βροχή που σου χαράκωσε το βλέμμα,
είναι που είσαι μοναχή κι αν τ’ αρνηθείς θα είναι ψέμα.
Ξέρω, ξέρω το δάκρυ το καυτό άμα το δω σε μάτια ξένα.
Άννα, γιατί να σου κρυφτώ, είμαι μονάχος σαν κι εσένα.Διαβάστε περισσότερα »
Σαλαμίνας Ιερά Ναυμαχία
Ω, αοίδιμη ναυμαχία!
Μνήμη αιωνία ουσίας ανόθευτης,
ευδώρων στενών Σαλαμίνας.
Ξεκίνημα της ιστορίας της ναυτικής, πασιφαές.
Στου κόσμου τα πλάτη ο πρώτος ακήρατος χρόνος.
Του κόσμου η μέγιστη νίκη·
η πιο τρανή, του φωτός του ελεύθερου·
στα ξύλινα τείχη…
Κι απ’ της ελιάς κλωνάρι, της ιερής,
τρυφερός βλαστός στης νίκης το δρόμο,
να φέγγει τον οιωνό τον άσβεστο,
στου Κυχρέα τα στενά ειμαρμένη·
της ανδρείας, του φωτός ειμαρμένη·
της ανδρείας, του κοινού των Ελλήνων.Διαβάστε περισσότερα »
Ειμαρμένη
Εξακολουθείς να υπάρχεις μέσα μου,
πλατωνικός στην εγκάρδια αγάπη
θρυμμάτισμα κάθε ονείρου,
στρίμωγμα της ψυχής ως ενοχή,
κλείσιμο και στην έξοδο κινδύνου.
Συνεχίζεις να είσαι εντός μου
ως ιδέα, ως κτίσμα, ως μπιενάλε,Διαβάστε περισσότερα »
Επτά ποιήματα της Καλλιόπης Εξάρχου
ΕΝΙΚΟΣ
Δεν τελειώνεις με την Ποίηση
Δεν τελειώνεις με τους Ποιητές
Πάντα θα περιμένουν
τον καιρό
Singular
You don’t come to an end with Poetry
You don’t come to an end with the Poets
They will always wait
the weatherΔιαβάστε περισσότερα »
Ραγίζει κι ὁ φλοιὸς τῆς Ἱστορίας
Τὴν ὥρα τῆς ἐξέγερσης θέλεις νὰ γράψεις
μὰ ἡ Μούσα εἶναι δεμένη,
ξαπλωμένη στὴν κεντρικὴ πλατεία
γιὰ νὰ τὴν ποδοπατήσουνε τὰ πλήθη.
Ἒτσι κι ἀλλιῶς κανένας στίχος δὲ χωρᾶ
τὴ δρασκελιὰ τῆς ΜοίραςΔιαβάστε περισσότερα »
Εξ ευωνύμων
Το χωριό μου ειν’ ολόκληρο δικό μου,
γιατί δεν έχω σπιθαμή στο μερτικό μου.
Όλος ο τόπος κι όλη η γης αλλού ανήκει,
μα το τοπίο είναι δικό μου, δίχως νοίκι.
Γιομάτη από πίκρες και από γλύκες,
ζωή μου, εσύ ήρθες ξάφνου και με βρήκες
και παρόλο που δραχμή δεν σου χρωστάω,
από τα βάθη της καρδιάς σ’ ευχαριστάω.Διαβάστε περισσότερα »
Αύγουστος ...35-8-18!!
Φεύγει ο Αύγουστος, γλιστρά
μες στα μελτέμια της ψυχής μου
λύνει τους κάβους
αρμενίζει στ' ανοιχτά.
Τις λέξεις βάφει με το μωβ
της θύμησής μου
ένα τραγούδι αποκοιμιέται
στα βαθιά!Διαβάστε περισσότερα »
Δύο ποιήματα του Γιώργου Μαρκόπουλου
Μια μπάντα πήγαινε σε επαρχιακό παραλιακό δρόμο.
Έπαιζε εμβατήρια. Ένα παιδάκι δεκατέσσερω χρονώ,
με φαρδύ καπέλο και παλιά ρούχα της μουσικής
που έπαιζε τρομπόνι, δεν είδε τη στροφή του δρόμου.
A band on a provincial coastal road
was performing march. A fourteen-year-old boy,
with a wide hat and old clothes for musicians
playing a trombone, didn’t see the road turn.Διαβάστε περισσότερα »
«Στιγμές από το ρεπερτόριο του θανάτου»
Οι «Στιγμές από το ρεπερτόριο του θανάτου» είναι η 5η ποιητική συλλογή του Θοδωρή Βοριά. Εκεί βρίσκονται κάποιοι από τους θανάτους που συνθέτουν τη ζωή μας. Αυτοί οι θάνατοι, οι «καθημερινοί», οι πιο επώδυνοι, συνθέτουν το ρεπερτόριο που τελειώνει με τον φυσικό μας θάνατο. Είτε αναγκαστικά είτε από επιλογή μας γράφουμε κάθε τόσο τον επίλογο σε κομμάτια της ζωής μας. Τέτοια κομμάτια της ζωής έγιναν ανιλίνες και χαϊκού στις 16 σελίδες του βιβλίου που κυκλοφόρησε ελεύθερα στο διαδίκτυο τον Σεπτέμβριο του 2018.Διαβάστε περισσότερα »
Επτά ποιήματα του Γιώργου Δάγλα
Τόση έρημος,
λες,
πού πήγε;
Και τώρα δυο κόκκοι άμμου
σ' αυτήν την κλεψύδρα...
Και τρέχεις έντρομος,
μέσα στη νύχτα
να ψάξεις το ποδήλατο
που σου κλέψανε παιδί.Διαβάστε περισσότερα »
Σπίτια που γέρασαν...
Μισόγερτα παράθυρα, με λευκοσκισμένα
κουρτινάκια,
ίσα να περνά το βλέμμα απ’τη δαντέλλα τους!
Ένα χάδι ανάσας πάνω στο γιαλί κι
οι μνήμες γράφονται στο κοίταγμα!
Άλλες τόσες στο βούρκωμα, που
αφήνει ο γερο-χρόνος στα πόμολα της φθοράς,
αγκαλιά με τ’άγγιγμα των χεριών
πάνω στην ύλη!Διαβάστε περισσότερα »
Στην γιορτή σου μπαμπά!
Σου στέλνω γράμμα νοερό
εκεί ψηλά που είσαι
να σου μιλήσω να σου πω
πόσο πολύ σ’ αγάπησα!
Το ξέρω υπήρξανε στιγμές
που κάκιωσα μαζί σου
και ως εσύ μου θύμωνες
το βλέμμα σου χαμήλωνες
που σιωπηλά μιλούσε…Διαβάστε περισσότερα »
Πατέ στρουθοκαμήλου
DE PROFUNDIS
Aν σου απλώσω
τις πληγές μου στο χαρτί
θα τις διαβάσεις;
ΘΗΤΕΙΑ
Σήμερα πάλι
θα σκοτώσω μια μέρα.
Πόσες μου μένουν;Διαβάστε περισσότερα »
Δημόσια αναμονή
Περάσαμε το ένα τρίτο της ζωής μας
σε αίθουσες δημόσιας αναμονής
κοιτάζοντας τα παπούτσια του μπροστινού μας
κλωτσώντας το μέλλον μας
σε θυρίδες δίχως φως
Το άλλο τρίτο
σε λάθος ανθρώπους το ξοδέψαμε
σε συναισθήματα δίχως αξία
και σε φιλίες χωρίς αντίκρισμα κανέναΔιαβάστε περισσότερα »
Επίκαιρα...
Μέσα απ' τις στάχτες
- Φοίνικας θ' αναστηθεί -
η Ρωμιοσύνη!
Απ' τα πιστεύω
των ενδόξων προγόνων
μην ξεστρατίσεις!Διαβάστε περισσότερα »
Κείνο το πρωινό
Δεν ξεχνώ
την ώρα που έσχισε το μαντάτο
Το θλιβερό εκείνο πρωινό
Κραυγή οργής για πραξικόπημα
Παύση ατέρμονη
Σε τούτη τη γη τη ματωμένηΔιαβάστε περισσότερα »
Μετάφραση του έργου του