Θυμάσαι την πρώτη φορά που γνώρισες την ποίηση; Την πρώτη φορά που ανακάλυψες πόσο εύκολα σε γεμίζει με χυμούς αδοκίμαστους μα κι ακατανίκητους. Τότε που βρισκόσουν καθισμένος σ’ ένα σκαλοπάτι της ψυχής αναπνέοντας τον αέρα της μητέρας θάλασσας, ενώ αυτή κάθε στιγμή και για εκατομμύρια χρόνια αποπειράται να πλημμυρίσει τη στεριά. Εκεί αμέσως έπαιρνες δύναμη, αγνάντευες το κύμα να έρχεται ορμητικό κατά πάνω σου και να σταματάει ήρεμο λίγο πριν από τα πόδια σου. Η ποίηση δεν ήταν δική σου, μα θαρρούσες κάποτε θα την κατακτήσεις. Θα είναι ακόμη τόσο αδρή αυτή η θύμηση.
