Κάποιος είχε πολλούς πεθαμένους.
Έσκαβε το χώμα, τούς έθαβε μόνος του.
Πέτρα τήν πέτρα, χώμα τό χώμα
έφτιαξε ένα λόφο.
Πάνου στό λόφο
έφτιαξε τήν προσηλιακή καλύβα του.
Την είδα που με κοίταζε
Επίμονα στα μάτια
Και η καρδιά μου σκίρτησε
Πρώτη φορά, για χρόνια.
Την επλησίασα δειλά
Χωρίς πολύ ελπίδα
Κι ο ήλιος εχαμήλωσε
Εμπήκε στην καρδιά μου
Καθώς το χέρι μου ‘δωσε.