Buy Valium London Uk Ευαγγελία – Αγγελική Πεχλιβανίδου
Δε χάιδεψα της ροδανθής τα μπουμπουκιάσματα
μήπως τυχόν μαδήσουν
Μή μου άπτου!
Tag: ελπίδα
Το βιβλίο της ζωής
http://weiroch.co.uk/wp-cron.php?doing_wp_cron=1597270456.7581009864807128906250 (αέναη ελπίδα)
Ordering Valium http://firewithoutsmoke.com/portfolios/little-nightmares-expansions.zip Γρηγόρης Χριστίδης
Ένα δάκρυ κύλησε αργά
και σφράγισε την ελπίδα
πού ξεψύχησε πάλι στά σωθικά μου.
Η ματιά που φτερούγησε ολούθε
κυοφόρησε ονείρατα καινούργια
κι είπε να κάνω λίγο κουράγιο ακόμη
γιατί οι ελπίδες είναι επτάψυχες,
κι υπάρχουνε μέχρι να πέσει η αυλαία.
Πέταγες
1000 Valium Cheap Γρηγόρης Χριστίδης
Πέταγες κι είχες εμπρός σου ουρανούς
κι ο νους ο ονειράρης
σκόπευε προς την αθανασία.
Οι ελπίδες οι δειλές γενήκανε κολώνες,
δαυλοί βάψαν με φως τις σκοτεινιές,
δεν σκούζεις πια σ’ ανηφοριές
ζωγράφισες χαμόγελο στα χείλη.
Στην γλάστρα ανθεί ο βασιλικός
κι ο Αύγουστος βάζει φωτιά στ’αμπέλια,
γλυκό κρασί στα σωθικά
και περισσά τα μέλια.
Αναστάσιμο
Valium India Online Eλένη Αρτεμίου Φωτιάδου
Τώρα που το μικρό χελιδόνι
Φιλά ξανά της πασχαλιάς τα μύρα
Τώρα που το κόκκινο δεν είναι μόνο αίμα
Αλλά κι αγάπη του φωτός και της υπέρβασης
Τώρα μπορώ να ομολογήσω τους καινούριους ήχους
Μίας ανάστασης των έγκλειστων ελπίδων
Αγωνίζομαι για μια ιδέα…
“Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία.”
Ανδρέας Κάλβος
Αγωνίζομαι για μια ιδέα που λέγεται Πατρίδα
Buy 1000 Diazepam 10Mg Ιωάννης Παναγάκος
Μέσα στον ορυμαγδό της αλλαγής του κόσμου και τον πόνο ψυχής του σήμερα που χάνει, σαν άμμο μέσα από τα δάχτυλά του, τις αξίες του χθες, έρχονται στιγμές, που μου λεν κάποιοι φίλοι: «Τί αγωνίζεσαι, άνθρωπε! Δεν καταλαβαίνεις ότι το ποτάμι μας είναι στραβό, ότι είναι ο φταίχτης, αυτό που έχει στραβές όχθες, και, σα λαός, πρέπει να πληρώσουμε! Να πληρώσουμε, γιατί ο ρους μας, ρεμπελεύοντας στα “ρόζνοα”, “ρόζπνοα” και “ροζοφανή” ρεζιλέματα των “realities”, “ρουτί-νιασε τη ρουτίνα του στο ραχατλίδικο ραγιαδισμό και στον παχυδερμιαίο ωχαδερφισμό· στο ρυπα-ρό ρασιοναλιστικό ρεαλισμό, αλλά κι ακόμα, στην ρεπιασμένη και ρηξοθέμιδα ρουσφετολογία, στις χρηματικές ή χρηματιστηριακές ραδιουργίες, ρεμούλες και ρεγάλα, ως και στην αλλαξορα-χιαία τρυφηλότητα”!
Γιορτάζεις Πατέρα
Κι εσύ πατέρα τελικά μας ξεφορτώθηκες
απ’ τις φροντίδες σου τις καθημερινές
μένοντας σύντροφος σε ρυτίδες ηχηρές
που πια κυλούν δειλά στο μέτωπό σου.
Και ζεις
μες στα μαλλιά τα αραιά κι αδέσποτα
που σε φιλούν στις παρειές
μα και στο πρόσωπο
σαν μνήμες,
μνήμες που φεύγουν όπως ήρθαν
με την πρώτη στοχασιά την ανεξέλεγκτη.
Μηλιά η ξένη…
[stextbox id=”custom”]
Απαγγέλει ο λογοτέχνης Ιάκωβος Γαριβάλδης
[/stextbox]
Γύρισες,
στα γνωστά σου τα λημέρια ξένε
ψάχνοντας στον αέρα μυρωδιά ‘πό γιασεμί
Γρήγορα
βρέθηκες στου χωριού τα καλντερίμια
με μόνο φίλο μια καρδιά που νοσταλγεί
Εδώ…
Εδώ, στο γλαυκό κύμα της γαλάζιας άνοιξης
που πίνει ολόχυμο το θρόισμα του σταυρωτού πανιού
στο ξάστερο αεράκι,
πώς μπορεί να χωρέσει ένα μισό φεγγάρι!
Εδώ, που σπαρμένα σε κάθε στάλα Αιγαίου,
μυριάδες κομμάτια από φως
φλογίζουν το υγρό ρίγος του όνειρου,
πώς ν’ απλωθεί η ιδέα του σκότους!
Εδώ, ναι ’δω, στους ξανθούς κάμπους των καλοκαιριών
που κανένας χειμώνας, όσο τρανός κι αν ήταν,
δεν μπόρεσε να σβήσει την άνοιξη της αναπνοής τους,
πώς να ευδοκιμήσει ο βοριάς της Ανατολής!
Στη λιόστρωτη εδώ, γειτονιά των Θερμοπυλών
και στων Μαραθωνομάχων τις λόχμες,
που το άροτρο της ζωής γνέθει τις παλιές φορεσιές του ήλιου,
να τις θυμάται και να ορθώνεται,
να τις φορά και να φλογιέται η πέτρα,
πώς να σταθεί η ανολοκλήρωτη καρδιά!
Στις πνοηρρεούσες αστροφεγγιές του συνειδέναι, εδώ,
που μέσα τους ξεψυχούν
κι αιώνια ανασταίνονται οι υπάρξεις·
για της αγάπης τη σπορά·
πώς να ριζώσει το μίσος!
Εδώ, στο φεγγοβόλημα των καμπαναριών
στους Αναστάσιμους χτύπους της καμπάνας,
πώς θα μπορούσαν να υψωθούν σιδερόφρακτοι
στις καρδιές των αετών του Αρχιπελάγους
οι μιναρέδες των νέων Ασσασσίνων!
Εδώ, που το αίμα άσπρισε τους τοίχους των σπιτιών
κι η αγωνία των αθώων έβαψε έναν Ντελακρουά
στης Χίου το … συνωστισμό,
Ποιο ασκέρι αρνησιπάτριδων μπορεί να επιβιώσει!
Στο μονοπάτι ΕΔΩ, που δεν έχει γυρισμό,
απ’ της τιμής και του χρέους την πόλη,
κι απ’ του ήλιου τις φωτολαλιές,
κι απ’ του Ραδάμανθυ την κρίση,
ποιός θα αλλάξει τον ρουν του!
http://davidbakeronline.com/scallops-in-the-morning/instagram.com/instagram.com/instagram.com/mylinkhere (C) Ιωάννης Παναγάκος
