Tag: ελπίδα

Μή μου άπτου!

Δε χάιδεψα της ροδανθής τα μπουμπουκιάσματα
μήπως τυχόν μαδήσουν

Δεν άγγιξα τους στήμονες της χαραυγής
μήπως και τους πληγώσω

Δεν αγκάλιασα τα φούλια μες στην Άνοιξη
Μη λάχει και γεράσουν

Δεν απόθεσα στις παπαρούνες των χειλιών

Ένα δάκρυ κύλησε αργά
και σφράγισε την ελπίδα
πού ξεψύχησε πάλι στά σωθικά μου.
Η ματιά πού φτερούγησε ολούθε
κυοφόρησε ονείρατα καινούργια
κι είπε να κάνω λίγο κουράγιο ακόμη
γιατί οι ελπίδες είναι επτάψυχες,
κι υπάρχουνε μέχρι να πέσει η αυλαία.

January 5, 2012 / No Comments / More

Πέταγες

Πέταγες κι είχες εμπρός σου ουρανούς
κι ο νους ο ονειράρης
σκόπευε προς την αθανασία.
Οι ελπίδες οι δειλές γενήκανε κολώνες,
δαυλοί βάψαν με φως τις σκοτεινιές,
δεν σκούζεις πια σ’ ανηφοριές
ζωγράφισες χαμόγελο στα χείλη.
Στην γλάστρα ανθεί ο βασιλικός
κι ο Αύγουστος βάζει φωτιά στ’αμπέλια,
γλυκό κρασί στα σωθικά
και περισσά τα μέλια.

December 24, 2011 / No Comments / More

Αναστάσιμο

Τώρα που το μικρό χελιδόνι
Φιλά ξανά της πασχαλιάς τα μύρα
Τώρα που το κόκκινο δεν είναι μόνο αίμα
Αλλά κι αγάπη του φωτός και της υπέρβασης
Τώρα μπορώ να ομολογήσω τους καινούριους ήχους
Μίας ανάστασης των έγκλειστων ελπίδων

April 24, 2011 / 4 Comments / More

Αγωνίζομαι για μια ιδέα…

“Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.” Ανδρέας Κάλβος Αγωνίζομαι για μια ιδέα που λέγεται Πατρίδα Ιωάννης Παναγάκος Μέσα στον ορυμαγδό της αλλαγής του κόσμου και τον πόνο ψυχής του σήμερα που χάνει, σαν άμμο μέσα από τα δάχτυλά […]

September 20, 2010 / 2 Comments / More

Γιορτάζεις Πατέρα

Κι εσύ πατέρα τελικά μας ξεφορτώθηκες απ’ τις φροντίδες σου τις καθημερινές μένοντας σύντροφος σε ρυτίδες ηχηρές που πια κυλούν δειλά στο μέτωπό σου. Και ζεις μες στα μαλλιά τα αραιά κι αδέσποτα που σε φιλούν στις παρειές μα και στο πρόσωπο σαν μνήμες, μνήμες που φεύγουν όπως ήρθαν με […]

September 3, 2010 / 5 Comments / More

Μηλιά η ξένη…

Γύρισες,
στα γνωστά σου τα λημέρια ξένε
ψάχνοντας στον αέρα μυρωδιά ‘πό γιασεμί

Γρήγορα
βρέθηκες στου χωριού τα καλντερίμια
με μόνο φίλο μια καρδιά που νοσταλγεί

June 4, 2010 / 2 Comments / More

Εδώ…

Εδώ, στο γλαυκό κύμα της γαλάζιας άνοιξης που πίνει ολόχυμο το θρόισμα του σταυρωτού πανιού στο ξάστερο αεράκι, πώς μπορεί να χωρέσει ένα μισό φεγγάρι! Εδώ, που σπαρμένα σε κάθε στάλα Αιγαίου, μυριάδες κομμάτια από φως φλογίζουν το υγρό ρίγος του όνειρου, πώς ν’ απλωθεί η ιδέα του σκότους! Εδώ, […]

May 7, 2010 / 1 Comment / More