Αφιερωμένο στην Ελληνίδα μάνα – γυναίκα – σύντροφο – αδελφή – κόρη Σε είδα να λαγγεύεις τη μοίρα μου…
Όμορφη μέρα φωτεινή
Μητέρα
Στο βράχο αγριοκυκλάμινο
Μητέρα
Κόκκινη παπαρούνα στον αγρό
Μητέρα
Ολάνθιστη στον κήπο τριανταφυλλιά
Μητέρα
Γιωργάκη, μη ξεχάσεις ότι σήμερα
γιορτάζει η μάννα σου.
Να πας και να της δώσεις ένα φιλί.
Δεν θέλει τίποτα άλλο.
Ξέρω που σου λέω.
Γιωργάκη, πες της πως την αγαπάς
σήμερα που γιορτάζει.
Θα καταλάβει εκείνη πως την αγαπάς
όλες τις μέρες, δίχως άλλο.
Ξέρω που σου λέω.
Κυττούσε το βρέφος βουβή
με τα μάτια ορθάνοιχτα
αποκολλημένα λες
από τις βαθουλές κόγχες τους.
Ούτε ένα δάκρυ
ούτε μια φωνή!
Είχαν νεκρωθεί
τα κύτταρα της ζωής
και η αλήθεια,
Όταν τον ειδοποίησαν ότι η μητέρα του δεν ήταν καλά, θα πρέπει να είχαν περάσει τα μεσάνυχτα. Ήταν κατακαλόκαιρο, και δεν είχαν ακόμα κοιμηθεί, ούτε αυτός, ούτε η γυναίκα του, ούτε τα παιδιά του. Αντίθετα, κάθονταν όλοι στη βεράντα του εξοχικού τους σπιτιού κι απολάμβαναν τη δροσιά της καθαρής αυγουστιάτικιας νύχτας, ανασαίνοντας τη μυρουδιά των πεύκων που κατέβαινε απ’ το βουνό, και την αρμύρα της θάλασσας που ερχόταν απ’ τα ηρεμισμένα νερά, λίγα βήματα πέρ’ απ’ τα πόδια τους.
Ήρθε ένας ποδηλάτης και τους έφερε το μήνυμα:
Αγκάλιασέ με μάνα από τον ουρανό
Να νιώσω την ανάσα, τη θέρμη σου ξανά
Ν’ ακούσω τη φωνή σου πάλι να τραγουδά
“άστα τα μαλάκια σου ανακατεμένα”.