Tag: μοναξιά

Μεγεθύνσεις ενός παρελθόντος

To δωμάτιο μικρό, μικρότερο απ’ ό,τι συνήθως. Λες και χαμήλωνε το ταβάνι απειλητικά πάνω απ’ την ανήσυχη σκέψη του. Σηκώθηκε απ΄το κρεβάτι όμοια με παιδί που ξυπνά αλαφιασμένο από όνειρο κακό. Γύρω του σκορπισμένα άδεια τενεκεδάκια μπίρας, πρόβαλλαν σαν μικρό ναρκοπέδιο στον ασταθή βηματισμό του. Ξανακάθισε βαρύς στο στενό, γυμνό από σεντόνια κρεβάτι. Απέναντί του το ψυγείο με την πόρτα ορθάνοιχτη, άδειο κι αυτό, προκαλούσε την πείνα και τη δίψα του.
΄Εψαξε νευρικά στις τσέπες του παντελονιού του. Δυο τρία τσαλακωμένα χαρτομάντιλα κι ένας σπασμένος αναπτήρας όλη κι όλη η συγκομιδή του.

Απρόσμενος Φίλος

Κάθεται στο μπαλκόνι σκυφτός
βαρύ φορτίο τα χρόνια

Ο ήλιος ζεστός
βάλσαμο στα γέρικα κόκκαλά του

Τα χείλη σφιγμένα, στεγνά
το βλέμμα θολό, απλανές

September 8, 2011 / 2 Comments / More

Μόνος

Γι’ ακόμη ένα σήμερα
παρά το χθεσινοβραδινό φεγγαροξέσπασμα
παρά τις κωμικές φυσιογνωμίες στο διάβα μου
ξέμεινα με την άβολη
κι απύθμενη μοναξιά
μ’ όλα της τα στερητικά τα ‘α’.

June 30, 2011 / 4 Comments / More

Άτιτλο

Πάλι εδώ, κι απόψε
εσύ κι εγώ -οι δυο μας
μ’ ένα ποτήρι ανάμεσά μας
ένα μάς είναι αρκετό
δεύτερο περισσεύει.

March 7, 2011 / No Comments / More

Σε λατρεύω μοναξιά

Σε λατρεύω μοναξιά
Όταν ανοίγω το τετράδιο,
Παίρνεις την πένα μου
Και απαθανατίζεις την καρδιά μου

February 26, 2011 / 4 Comments / More

Μοναξιά

Μόνος
δισύλλαβη λεξούλα
μα πόσος πόνος!
Ταμπλό βιβάν
πίσω από τοίχους
δίχως μιλιά
με στοχασμούς ανήχους

December 16, 2010 / No Comments / More

Κάθισε φίλε

Ιάκωβος Γαριβάλδης Κάθισε και θα κάνουμε καφέ καλέ μου φίλε. Κάθισε να μιλήσουμε λιγάκι δυο λόγια για την ξενιτιά, αυτή την άχαρη… Πόσα κουτάλια είπες θέλεις ζάχαρη; Ή μήπως προτιμάς να σε κεράσω γλυκό του κουταλιού, με καρυδάκι για να μου πεις εκείνο το ανέκδοτο που ξέρεις, έχω καιρό και […]

September 15, 2010 / 2 Comments / More

Γιορτάζεις Πατέρα

Κι εσύ πατέρα τελικά μας ξεφορτώθηκες απ’ τις φροντίδες σου τις καθημερινές μένοντας σύντροφος σε ρυτίδες ηχηρές που πια κυλούν δειλά στο μέτωπό σου. Και ζεις μες στα μαλλιά τα αραιά κι αδέσποτα που σε φιλούν στις παρειές μα και στο πρόσωπο σαν μνήμες, μνήμες που φεύγουν όπως ήρθαν με […]

September 3, 2010 / 5 Comments / More