Ιωάννης Ζορμπαλάς
Κλαις για μια δόση.
Ελλάς, «χώρα του κλέους».
Πατρίδα χρέους.
Να ξεκλειδώσει
η Ο.Ν.Ε. του ελέους,
την υποδόση.
Γιωργάκης, Λουκάς-
Αντώνης και Αλέξης.
Φίλε, θ’ αντέξεις;
Πατρίδα Χρέους
Tag: πατρίδα
Άλκιμο Έλυτρο
http://zaphiro.ch/wp-json/wp/v2/types/post?context=edit http://davidbakeronline.com/author/admin/page/10/instagram.com/twitter.com/instagram.com/mylinkhere Αφιερωμένο στην Ελληνίδα
http://blog.leedsforlearning.co.uk/wp-cron.php?doing_wp_cron=1597256520.8727281093597412109375 μάνα – γυναίκα – σύντροφο – αδελφή – κόρη
Σε είδα να λαγγεύεις τη μοίρα μου
Σε εύκοσμους πύργους βαθυσκαφούς ίριδας,
Την ώρα που ο ήλιος έπινε των καημών τις ανάσες.
Σε άκουσα να τη σμιλεύεις
Με τις κορφάδες των ονείρων σου
Στη χρυσή παλίρροια των σταχυών του Αλωνάρη,
Μ’ ένα παιδιάστικο μαγιάτικο χαμόγελο στα χείλη.
Ένιωσα τον αθέρα της γλαυκής σου σκέψης
Να τη μετουσιώνει σε άυλη ολκή προς το στερέωμα,
Αργυρόλευκη αύρα χιονοσκέπαστων κυμάτων.
Καθορώ τον αρραβώνα μου στο σώμα σου
Μέθεξη ουράνιας στόχασης,
Συνειρμό ακτίνων ζωής,
Εκ πηγής μη αλωμένης, φωτός αιωνίου.
Ατενίζω την αγάπη μας
Βαρκούλα αυγουστιάτικο φεγγάρι
Ν’ αρμενίζει στο πέλαο.
Σε πέλαο γαλήνης και φωτός.
Κατανυκτικό
Εκεί έχω μείνει
Buy Diazepam Online Θύμιος Χαραλαμπόπουλος
Εγώ έχω μείνει εκεί !
Εγώ έχω ξεχαστεί εκεί !…
Τις νύχτες σκάβω στο παρόν, στο παρελθόν
οι μνήμες φλόγες που πετιούνται μέσα απ’ τη στάχτη των χρόνων
χωρίς κανένα ανασάλεμα.
Πατρίδα μου
http://blogs.keshokenya.org/2011/11/ Γρηγόρης Χριστιδης
Κοντα σου δεν αχει αγρια ο αγερας
ειναι η θαλασσα ρηχη και ηρεμη.
Κοντα σου ειναι η γαληνη ειναι το φως
αγνη ευωδια ψυχης αγαπημενη.
Κοντα σου η σιγαλια γαργαρο νερο
σαν γελιο μοιαζει σαν μουσικη ονειρεμενη.
Της Αγάπης η Τριανταφυλλιά
Order Diazepam Powder Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου
http://firewithoutsmoke.com/portfolios/rainbow-6-siege-halloween-mad-house/
Κοιτάζω τις φωτογραφίες που μου φέρανε
Αυτοί που γύρισαν απ΄ του Βορρά τα μέρη
Αυτοί που θέλησαν εκεί να επιστρέψουνε
Περνώντας μέσα από τα τεχνητά των άλλων σύνορα
Κι είναι το σπίτι μου ξανά εμπρός μου
Πιο γερασμένο και μικρό
Κι είναι ο κήπος μου ξανά εντός μου
Πιο πικραμένος και ξηρός
Χωρισμός
Σε βλέπω τρυφερή, τόσο μικρή
η σκέψη στις γραμμές σου καρφωμένη,
χωρίσαμε ξεχνώντας το γιατί
κι αφήσαμε τη θύμηση γραπτή
σε πέτρα απ’ τον ήλιο σου καμένη.
Στην Αδελφότητα
http://weiroch.co.uk/wp-cron.php?doing_wp_cron=1597272147.9776389598846435546875 Αλέκος Ν. Αγγελίδης
Όταν μας πρωτομάζεψες τριγύρω σου μια μέρα
και τις καρδιές μας ζέστανες κάτω απ’ τα φτερά σου,
όλοι μας σ’ αγαπήσαμε, σα νά ‘σουνα Μητέρα
και συ μας σφιχταγκάλιασες σα νά ‘μασταν παιδιά σου.