Κλαις για μια δόση.
Ελλάς, «χώρα του κλέους».
Πατρίδα χρέους.
Να ξεκλειδώσει
η Ο.Ν.Ε. του ελέους,
την υποδόση.
Γιωργάκης, Λουκάς-
Αντώνης και Αλέξης.
Φίλε, θ’ αντέξεις;
Αφιερωμένο στην Ελληνίδα μάνα – γυναίκα – σύντροφο – αδελφή – κόρη Σε είδα να λαγγεύεις τη μοίρα μου…
Ευαγγελία – Αγγελική Πεχλιβανίδου Γενιές ευλογημένες των Ελλήνων Άγιοι Αντρειωμένοι, Αγία Νιά, Άγιε Γέροντα, Αγία Γριούλα, Άγιο Μωρό. Σεις οι…
Εγώ έχω μείνει εκεί !
Εγώ έχω ξεχαστεί εκεί !…
Τις νύχτες σκάβω στο παρόν, στο παρελθόν
οι μνήμες φλόγες που πετιούνται μέσα απ’ τη στάχτη των χρόνων
χωρίς κανένα ανασάλεμα.
Κοντα σου δεν αχει αγρια ο αγερας
ειναι η θαλασσα ρηχη και ηρεμη.
Κοντα σου ειναι η γαληνη ειναι το φως
αγνη ευωδια ψυχης αγαπημενη.
Κοντα σου η σιγαλια γαργαρο νερο
σαν γελιο μοιαζει σαν μουσικη ονειρεμενη.
Κοιτάζω τις φωτογραφίες που μου φέρανε
Αυτοί που γύρισαν απ΄ του Βορρά τα μέρη
Αυτοί που θέλησαν εκεί να επιστρέψουνε
Περνώντας μέσα από τα τεχνητά των άλλων σύνορα
Σε βλέπω τρυφερή, τόσο μικρή
η σκέψη στις γραμμές σου καρφωμένη,
χωρίσαμε ξεχνώντας το γιατί
κι αφήσαμε τη θύμηση γραπτή
σε πέτρα απ’ τον ήλιο σου καμένη.
Όταν μας πρωτομάζεψες τριγύρω σου μια μέρα
και τις καρδιές μας ζέστανες κάτω απ’ τα φτερά σου,
όλοι μας σ’ αγαπήσαμε, σα νά ‘σουνα Μητέρα
και συ μας σφιχταγκάλιασες σα νά ‘μασταν παιδιά σου.
Εις ανάμνησιν του γενναίου 1821, που είμαι βέβαιη ότι εσείς οι μακρινοί αδελφοί μας της Διασποράς, θυμόσαστε πιο έντονα και σωστά από ό,τι κάποιοι από εμάς εδώ, στον τόπο όπου χύθηκε τόσο αίμα, για να είναι ελεύθεροι και να “παίζουν παιχνίδια” με την ιστορία στα κανάλια και αλλού…
Ιάκωβος Γαριβάλδης Σε δέσανε στον Προμήθειο το βράχο Παράφοροι συμπαραστάτες Γλυκιά πατρίδα, Κατάραχα τα φτερωτά γεράκια Εκεί να περιμένεις, Πού…
“Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.” Ανδρέας Κάλβος…
Ιάκωβος Γαριβάλδης Κάθισε και θα κάνουμε καφέ καλέ μου φίλε. Κάθισε να μιλήσουμε λιγάκι δυο λόγια για την ξενιτιά, αυτή…
Εδώ, στο γλαυκό κύμα της γαλάζιας άνοιξης που πίνει ολόχυμο το θρόισμα του σταυρωτού πανιού στο ξάστερο αεράκι, πώς μπορεί…
(Ο ιστορικός Θρύλος της θυσίας του Ήρωα της Κατοχής, εύζωνα Κώστα Κουκίδη, όπου έπεσε από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης…
Εμένα τη χώρα μου την έκλεψαν οι φίλοι Εμένα τη χώρα μου την πούλησαν τ’ αδέρφια μου Δεν είμαι πλέον…
Μετάφραση του έργου του